Van de voorzitter... Constant van Waterschoot Onze algemene ledenvergadering op 22 april in 't Zoute Vestje in Sluis was goed bezocht. De ruimte was in ieder geval te klein en zorgde dus, behalve voor ongemak, voor optisch bedrog. Want het kan in zo'n grote vereniging met de opkomst echt nog heel wat beter! Uiteraard werden daar vragen gesteld over zaken die in de eerste maanden van dit jaar in onze provinciale media nogal wat aandacht kregen: de problemen rond het kappen van bomen in - en door - de gemeente Sluis-Aardenburg. Dat was echter niet het enige: ook voor wat betreft de ves tiging van een varkensbedrijf bij Aardenburg en de bouw van woningen in de Kleine Zoutepolder bij Biervliet, heeft 't Duumpje niet alleen gekwetterd, maar ook 'gepikt'. En het lijkt me goed om voor alle leden nog eens duidelijk te maken dat dat ook echt nodig was. In de kwestie van woningbouw in de Kleine Zoutepolder bij Biervliet is besloten gebruik te maken van de beschikbare proce durele weg. Het gaat om woningbouw in een waterrijk terrein die onnodige schade toe brengt aan het landschap. Op 3 mei deed de bestuursrechter uit spraak: de gemeente Terneuzen en de projectontwikkelaar moe ten hun activiteiten, die ze maar al begonnen waren, stilleggen. Ook voor wat betreft de varkens stal bij Aardenburg is de afgelo pen week de procedurele weg in gang gezet. Praten in een over leggroep leverde niets op. Dus maak je dan gebruik van de pro cedures die er in een democratie gelukkig ook voor burgers bestaan, wanneer die de mening zijn toegedaan dat de overheid en de gekozen vertegenwoordi gers hun belangen - en dat zijn in ons geval die van de natuur en dus van de leefbaarheid voor mensen, dieren en planten - niet of onvoldoende behartigen. "Bescherming tegen de over heid" is niet voor niets de titel van het boek van prof.mr. J.B.J.M. ten Berge over de nieu we Algemene wet bestuursrecht (le druk 1993, Tjeenk Willink Zwolle). Even een schok mis schien voor wie altijd dacht dat in het westen En zo kom ik bij het derde en meest spraakmakende onder werp: het kappen van bomen in Sluis-Aardenburg. Misschien toe vallig besteedt de gemeente Oostburg in het laatst verschenen informatieblad aandacht aan Kapvergunningen en herplant plicht" en wijst erop dat het "verboden is om zonder vergun ning houtopstand te vellen of te doen vellen". Hoewel "ieder wordt geacht de wet te kennen", gaat het helaas bij de burger nogal eens fout bij de naleving ervan. Maar van de overheid zelf mag je niet alleen aannemen dat men de eigen wetten kent, maar ook verwachten dat men die zon der meer naleeft. Of wat plasti- scher gezegd: wie zich wethou der wil noemen, moet zich aan de wet houden of zijn titulatuur wijzigen. Simple comme bonjour, toch Om aan het voortdurend gesteg gel over dit onderwerp daar ter plaatse in goed overleg een eind te maken, heeft in januari 2001 (jawel: 2001) overleg plaats gehad tussen het bestuur van de Gemeente Sluis-Aardenburg en het bestuur van 't Duumpje. De gemeente beloofde beterschap ("allemaal misverstanden, vergis singen van werknemers...") en er werden goede afspraken gemaakt. En het ging beter, ten minste enige tijd. Amper een jaar later was het weer van hetzelfde laken een pak. Wij hebben toen, na rijp beraad, besloten om aan gifte te doen van overtreding van de kapverordening van de gemeente door de gemeente zelf. En dat werd ons kwalijk genomen: "Wij wilden niet eerst goed overleggen. Het waren alle maal misverstanden of er waren ambtenaren die het verkeerd begrepen hadden, enzovoort." Maar daar kwam nog meer bij: '"t Duumpje moest toch begrij pen dat de gemeente niet altijd de zin van de vereniging kon doen en dat die het beleid van de gemeente niet kon bepalen." Kortom, niks aan de hand, maar alleen stemmingmakerij. En dan houdt het toch echt op? Dan heb je als burger toch echt bescherming nodig tegen de (of toch tegen zo'n) overheid? Want wij waren inderdaad tegen het kappen van de bomen in de betrokken gevallen, maar als na een correct gevolgde procedure dat besluit zou vallen, dan zou den wij dat, hoe erg we het ook vonden, als democratische bur gers van dit land, accepteren. Maar de procedures waren niet gevolgd door de gemeente, daar ging het om! En gepraat en beloofd was er toch al? Begin april hebben wij met de nieuwe, plaatsvervangend wet houder en zijn ambtenaren in een goed gesprek alles nog eens doorgepraat. Ons is klip en klaar uitgelegd hoe goed de bedoelin gen waren en waarom het op die punten fout was gelopen. Maar het was dus wel degelijk fout gelopen. Het is dan nu ook aan het gemeentebestuur om dat in alle openbaarheid toe te geven en de negatieve uitspraken over 't Duumpje te herroepen. Als dat gebeurt, kunnen wij daar mee leven en overleggen we met poli tie en justitie hoe de zaak verder af te wikkelen. Want op tijdro vende procedures zitten wij niet te wachten: wel op het duidelijk vaststellen van bij wie de fout ligt en bij wie het dus anders moet. Inmiddels ligt er, helaas, al weer een nieuwe zaak: vijf tronken in het beschermd natuurmonument de Wallen van Sluis. Klip en klaar staande (of gestaan hebbende) in de voet van de wallen: maar niet volgens de gemeente, die meteen de protesterende vereni ging weer beschuldigde. Daar gaan we weer? Ik word er een beetje moedeloos van, maar denk aan Willem de Zwijger die als devies had: "II ne faut point espérer pour entreprendre Een goede raad en bovendien: duumpjes zijn bepaald geen zwij gers! ^r 4 't duumpje 1 - 2002

Tijdschriftenbank Zeeland

't Duumpje | 2002 | | pagina 4