Van de voorzitter...
Constant van Waterschoot
Onze algemene ledenvergadering op 22 april
in 't Zoute Vestje in Sluis was goed bezocht.
De ruimte was in ieder geval te klein en
zorgde dus, behalve voor ongemak, voor
optisch bedrog. Want het kan in zo'n grote
vereniging met de opkomst echt nog heel
wat beter! Uiteraard werden daar vragen
gesteld over zaken die in de eerste maanden
van dit jaar in onze provinciale media nogal
wat aandacht kregen: de problemen rond het
kappen van bomen in - en door - de
gemeente Sluis-Aardenburg. Dat was echter
niet het enige: ook voor wat betreft de ves
tiging van een varkensbedrijf bij Aardenburg
en de bouw van woningen in de Kleine
Zoutepolder bij Biervliet, heeft 't Duumpje
niet alleen gekwetterd, maar ook 'gepikt'.
En het lijkt me goed om voor alle leden nog
eens duidelijk te maken dat dat ook echt
nodig was.
In de kwestie van woningbouw
in de Kleine Zoutepolder bij
Biervliet is besloten gebruik te
maken van de beschikbare proce
durele weg. Het gaat om
woningbouw in een waterrijk
terrein die onnodige schade toe
brengt aan het landschap. Op 3
mei deed de bestuursrechter uit
spraak: de gemeente Terneuzen
en de projectontwikkelaar moe
ten hun activiteiten, die ze maar
al begonnen waren, stilleggen.
Ook voor wat betreft de varkens
stal bij Aardenburg is de afgelo
pen week de procedurele weg in
gang gezet. Praten in een over
leggroep leverde niets op. Dus
maak je dan gebruik van de pro
cedures die er in een democratie
gelukkig ook voor burgers
bestaan, wanneer die de mening
zijn toegedaan dat de overheid
en de gekozen vertegenwoordi
gers hun belangen - en dat zijn
in ons geval die van de natuur en
dus van de leefbaarheid voor
mensen, dieren en planten - niet
of onvoldoende behartigen.
"Bescherming tegen de over
heid" is niet voor niets de titel
van het boek van prof.mr.
J.B.J.M. ten Berge over de nieu
we Algemene wet bestuursrecht
(le druk 1993, Tjeenk Willink
Zwolle). Even een schok mis
schien voor wie altijd dacht dat
in het westen
En zo kom ik bij het derde en
meest spraakmakende onder
werp: het kappen van bomen in
Sluis-Aardenburg. Misschien toe
vallig besteedt de gemeente
Oostburg in het laatst verschenen
informatieblad aandacht aan
Kapvergunningen en herplant
plicht" en wijst erop dat het
"verboden is om zonder vergun
ning houtopstand te vellen of te
doen vellen". Hoewel "ieder
wordt geacht de wet te kennen",
gaat het helaas bij de burger
nogal eens fout bij de naleving
ervan. Maar van de overheid zelf
mag je niet alleen aannemen dat
men de eigen wetten kent, maar
ook verwachten dat men die zon
der meer naleeft. Of wat plasti-
scher gezegd: wie zich wethou
der wil noemen, moet zich aan
de wet houden of zijn titulatuur
wijzigen. Simple comme bonjour,
toch
Om aan het voortdurend gesteg
gel over dit onderwerp daar ter
plaatse in goed overleg een eind
te maken, heeft in januari 2001
(jawel: 2001) overleg plaats
gehad tussen het bestuur van de
Gemeente Sluis-Aardenburg en
het bestuur van 't Duumpje. De
gemeente beloofde beterschap
("allemaal misverstanden, vergis
singen van werknemers...") en er
werden goede afspraken
gemaakt. En het ging beter, ten
minste enige tijd. Amper een jaar
later was het weer van hetzelfde
laken een pak. Wij hebben toen,
na rijp beraad, besloten om aan
gifte te doen van overtreding
van de kapverordening van de
gemeente door de gemeente
zelf. En dat werd ons kwalijk
genomen: "Wij wilden niet eerst
goed overleggen. Het waren alle
maal misverstanden of er waren
ambtenaren die het verkeerd
begrepen hadden, enzovoort."
Maar daar kwam nog meer bij:
'"t Duumpje moest toch begrij
pen dat de gemeente niet altijd
de zin van de vereniging kon
doen en dat die het beleid van
de gemeente niet kon bepalen."
Kortom, niks aan de hand, maar
alleen stemmingmakerij.
En dan houdt het toch echt op?
Dan heb je als burger toch echt
bescherming nodig tegen de (of
toch tegen zo'n) overheid? Want
wij waren inderdaad tegen het
kappen van de bomen in de
betrokken gevallen, maar als na
een correct gevolgde procedure
dat besluit zou vallen, dan zou
den wij dat, hoe erg we het ook
vonden, als democratische bur
gers van dit land, accepteren.
Maar de procedures waren niet
gevolgd door de gemeente, daar
ging het om! En gepraat en
beloofd was er toch al?
Begin april hebben wij met de
nieuwe, plaatsvervangend wet
houder en zijn ambtenaren in
een goed gesprek alles nog eens
doorgepraat. Ons is klip en klaar
uitgelegd hoe goed de bedoelin
gen waren en waarom het op die
punten fout was gelopen. Maar
het was dus wel degelijk fout
gelopen. Het is dan nu ook aan
het gemeentebestuur om dat in
alle openbaarheid toe te geven
en de negatieve uitspraken over
't Duumpje te herroepen. Als dat
gebeurt, kunnen wij daar mee
leven en overleggen we met poli
tie en justitie hoe de zaak verder
af te wikkelen. Want op tijdro
vende procedures zitten wij niet
te wachten: wel op het duidelijk
vaststellen van bij wie de fout
ligt en bij wie het dus anders
moet.
Inmiddels ligt er, helaas, al weer
een nieuwe zaak: vijf tronken in
het beschermd natuurmonument
de Wallen van Sluis. Klip en klaar
staande (of gestaan hebbende) in
de voet van de wallen: maar niet
volgens de gemeente, die
meteen de protesterende vereni
ging weer beschuldigde. Daar
gaan we weer? Ik word er een
beetje moedeloos van, maar
denk aan Willem de Zwijger die
als devies had: "II ne faut point
espérer pour entreprendre
Een goede raad en bovendien:
duumpjes zijn bepaald geen zwij
gers!
^r
4 't duumpje 1 - 2002