Korte Berichten
De Groese Duintjes
Om kwart voor 1 vertrokken we.
Omdat het zulk lekker weer was, gin
gen we op de fiets. Toen iedereen er
was, vertrokken we samen met Petrus
van T Westeinde. We mochten de koe
ien niet laten schrikken. We kwamen
bij de kikkerput. Daar zagen we schrij
vertjes, watersalamanders, kikkervis
jes, zoetwatergarnalen, een geelgeran-
de waterkever, bloedzuigertjes, en an
dere beestjes.
Nadat we de beestjes met een ver
grootglas bekeken hadden, gooiden we
ze terug in het water. We gingen naar
de kikkerput. Sommige kinderen gin
gen bijna zwemmen om beestjes te
vangen.
We zagen daar een waterschorpioen,
een kikkervisje, een larve van de geel-
gerande waterkever en andere diertjes.
Toen gingen we naar het strand. We
moesten wel over prikkeldraad heen
klimmen.
Op het strand gingen we zand zeven
en haaientanden zoeken. Toen gingen
we naar huis.
Groetjes van Eline de Smet
Tragelsingel 16, Oostburg.
Er zit weer schot in het West-
vlaamse boomkikkeractieplan
Ongeveer een jaar geleden werd op het
provinciehuis in Brugge een uitge
werkt boomkikkeractieplan gepresen
teerd. Het moest de bestaande popula
ties versterken en op ons verzoek zou
den verbindingen naar Retranchement
gemaakt worden. In mei 1998 zouden
de resultaten besproken worden. Maar
door politieke omstandigheden is het
gehele plan in de ijskast gegaan, zo
werd desgevraagd medegedeeld: het
werd stil rond Knokke.
Tot ik op het boomkikkersymposium
op 13 juni jl. Jürgen Vanpraet o.a. ver
antwoordelijk voor de uitvoering van
het natuurbeleid van de provincie
West-Vlaanderen naar de stand van
zaken vroeg. Tot mijn verrassing deel
de hij me mee dat er een afgeslankt
plan opgesteld was met de bedoeling
voorlopig alleen de bestaande bioto
pen te versterken en dat dit plan de
goedkeuring weg kon dragen van de
almachtige burgemeester van Knokke
en daar wrong voorheen de schoen.
Uit het mij toegestuurde plan blijkt dat
een 12-tal locaties aangepakt zullen
worden in 2 jaar: een schamele af
treksel van het oorspronkelijke plan,
maar allez, het begin is er eindelijk.
Rond Damme zijn, als het goed is, in
het begin van dit jaar 12 nieuwe drink
putten aangelegd en een vijftal putten
opgeknapt, eveneens in het kader van
de Boomkikker, aldus het provincie
bestuur. Of dat daar rond Damme zal
lukken, betwijfel ik maar aila, 'ist niet
goed voor de kolen, dan is het toch
goed voort 't stroo.'
In dit geval voor kamsalamanders en
groene puuten.
Een vleermuisexcursie
Zaterdagavond om 9 uur waren we
met 12 man, inclusief Luciën, op de
parkeerplaats van het Erasmusbos aan
wezig. De opkomst viel, gezien het
minder mooie weer niet tegen. Er zou
een excursie plaats hebben over vleer
muizen.
Hoewel het mijn hobby niet is en niet
zal worden, zag gids Luciën Boerjan
toch kans er een interessante avond
van te maken.
Met de zogenaamde BAT-detector
liet hij de verschillende geluiden van
even zoveel verschillende vleermuizen
horen.
We moesten wel wat geduld hebben
eer de eerste vleermuis zich meldde.
Maar toen kregen we het geluid van
een dwergvleermuis te horen, ik
geloof dat het tik, tik, tik, tik, was en
dit in een hoge versnelling.
Je kon toch merken dat het geen uitge
sproken vleermuisweer was, want zo
dik vlogen ze niet.
Tussen de bedrijven door kwamen er
ook nog een vijftal blauwe reigers
over die niet ver bij ons vandaan een
slaapplaats in de bomen zochten.
Later op de avond toen we naar een
andere locatie waren gelopen hoorden
we zap, zap, zap in een iets lagere ver
snelling dan de dwergvleermuis en dit
geluid kwam overeen met het geluid
dat volgens Luciën een rosse vleer
muis maakt.
Nadat we ook hier weer een tijd had
den staan luisteren en turen in de hoop
de veroorzaker van de geluiden te zien
te krijgen, zijn we naar de achterkant
van het Erasmusbos gelopen, waar een
watergang lag.
Hier hoorden we het geluid van een
watervleermuis. Het geluid van deze
vleermuis was volgens Luciën wat
natter, iets van nat, nat, nat, nat, of
zoiets.
Als was hij Batman zelf, zoveel wist
Luciën te vertellen over deze toch wel
bijzondere zoogdieren die in hoofd
zaak in het schemerduister actief zijn.
Pieter Simpelaar, september 1998..
Niet alleen knotten
Van een knotploeg verwacht je dat ze
knotten. Dat doen wij ook. maar afge
lopen winter deden we meer. We bun
delden de takken ook tot musterds,
waarmee de bakker van Het Vlaams
Erfgoed zijn oven kan verwarmen. Als
tegenprestatie werden knotters (en
aanhang) uitgenodigd om in Groede
ovenkoeken te komen eten. Op 23 juli
werden we in herberg 'In de Natte Pij'
gastvrij ontvangen met koffie, thee en
een paptaorte met bruine basterd.
Daarna gingen we een kijkje nemen in
de bakkerij in het Slijkstraatje, waar
bakker Piet Brakman "onze maaltijd
aan het bereiden was". Wij begonnen
al te watertanden. Terug in De Natte
Pij lieten we ons de ovenkoeken goed
smaken. Ook kregen we een kanjer
van een nog warme krentenbol, waar
mee onze magen meer dan goed ge
vuld werden. Vervolgens gingen we
14
