De probabilistische benadering
van het ontwerp van de storm
vloedkering. Ill
Natuurrandvoorwaarden en
belastingen
De robabilistische benadering van het ontwerp
va de stormvloedkering is er onder meer op
ge :ht, de waterstanden en de golfbeweging
die ich aan de zeezijde van het kunstwerk zul
len oordoen, op statistische wijze te verdiscon-
ter 1 in de sterkte-eisen waaraan de storm-
vlc dkering moet voldoen, We geven dit keer
ee beschrijving van de manier waarop statisti-
sc gegevens aan het gedrag van de zee wor
de ontleend, en beschrijven vervolgens hoe de
sta stiek aangaande die natuurrandvoorwaar-
de wordt vertaald in een statistische verdeling
va de krachten op de stormvloedkering.
De atuurrandvoorwaarden vormen een van de
be ngrijkste uitgangspunten bij het ontwerp
va de stormvloedkering. We moeten dan met
na e denken aan het gelijktijdig optreden van
ho 5 waterstanden en van een sterke golfbewe-
gir Om een deugdelijke stormvloedkering te
bo ven, moet men weten welke situaties men
on ar ogen moet zien. Dit kunnen ook omstan-
dic eden zijn die op dit moment nog nooit zijn
vo gekomen.
In jaren die volgden op de ramp van 1953
kv Ti de Deltacommissie tot de slotsom dat
to< ernstige ontwerpen niet mochten zijn geba-
se d op de hoogste in het verleden waargeno-
m stormvloedstanden, maar dat men moest
tra ten te bepalen welke waterstanden in de
to ernst zouden kunnen optreden. Er werd een
ze wetmatig verband gevonden tussen de
ho jte van een stormvloedstand en de kans dat
hi il optreden. Zet men de waargenomen ho
ge aterstanden namelijk uit op zogenaamd
w schijnlijkheidspapier, dan blijken ze vrijwel
op en rechte lijn te liggen, die men de hoogwa-
te erschrijdingslijn noemt (fig. 1Als dit ver
ba eenmaal vaststaat kan men de lijn door de
pu en van waarneming ook doortrekken voor
bij het waarnemingsgebied, en zo kan een voor
spelling worden gedaan over de kans van voor
komen van nog niet waargenomen zeer hoge
stormvloedstanden.
De hoogwateroverschrijdingslijn werd de basis
van alle dijk- en damontwerpen die ingevolge
de Deltawet tot stand kwamen en zullen komen,
en dus ook van de stormvloedkering in de Oos-
terschelde.
Papier is echter geduldig. De vraag rijst of het
natuurgeweld zich aan statistische berekeningen
gebonden voelt. Zijn waterstanden van N.A.P.
5 m op de Noordzee nog wel mogelijk? Naast de
statistiek is ook een fysische extrapolatie nodig
gebleken. Ze werd uitgevoerd door het K.N.M.I.
De verschijnselen die we hier bespreken, wor
den in hoofdzaak veroorzaakt door enerzijds het
astronomisch getij en anderzijds door de wind-
opzet die het gevolg is van krachtige stormvel-
den boven de Noordzee.
Berekeningen in mathematische modellen heb
ben uitgewezen dat waterstanden zoals die van
1953 inderdaad overtroffen kunnen worden.
Het heeft dus wel degelijk zin, rekening te hou
den met nog nooit gemeten stormvloedstan
den. Behalve de waterstanden stelt echter ook
de golfbeweging eisen aan de stormvloedke
ring. De totale belasting wordt veroorzaakt door
golven en door het verval over de kering, dat wil
zeggen het verschil tussen de buiten- en de bin
nenwaterstand.
We moeten dus ook weten welke golfhoogten
mogelijkerwijs optreden bij een bepaalde
stormvloedstand.
Er is dienaangaande vrij veel waarnemingsma
teriaal. Vanaf 1966 zijn bij de golfmeetpalen OS
IV en OS IX de significante golfhoogten geme
ten die in het tracé van de stormvloedkering op
treden onder stormomstandigheden. 'Signifi-
279
