APOLLINAIRE EN CRAVAN
Dichters op weg naar het eind van de Grote Oorlog
Hoewel de Eerste Wereldoorlog pas echt ten einde kwam in
0J
O
1919 bij de ondertekening van Het Verdrag van Versailles in de
(Q spiegelzaal van het kasteel, eindigde de Grote Oorlog met het
tekenen van de wapenstilstand in een treinwagon in Compièg-
ne, honderd jaar geleden op 11 november. De twee dichters in
dit verhaal hadden een totaal verschillende opvatting over het
deelnemen aan die oorlog. De een meldde zich vrijwillig als
C soldaat en de ander was tot het eind op de vlucht om de strijd
te ontlopen.
In 1918, twee dagen voor de Dag van de Wapenstilstand, over
leed Guillaume Apollinaire als slachtoffer van de Spaanse griep.
Apollinaire is het pseudoniem voor Wilhelm Albert Wladimir
Alexandre de Kostrowitzky. Hij was geboren in 1880 in Rome
en hij was zeven jaar ouder dan Fabian Avenarius Lloyd, alias
Arthur Cravan. Arthur vertrok ongeveer twee maanden voor
Apollinaires overlijden met een zeilbootje van de Mexicaanse
kust en verdronk in de Stille Oceaan. Tot op heden duiken er
steeds weer nieuwe verhalen op over de terugkeer van Cravan
en hoewel ook ik zijn leven in diverse verhalen probeerde te
verlengen, zijn er na die zeiltocht voor zijn verschijning ergens
op aarde nooit harde bewijzen geleverd.
De een was een vreemdere snuiter dan de ander en ongetwijfeld
was Cravan een groter provocateur dan zijn collega. Als dichter
was en is Cravan veruit de mindere. Zo zullen niet erg veel lief
hebbers van poëzie een gedicht van Cravan paraat hebben, ter
wijl de poëzie van Apollinaire qua vorm en inhoud bij velen
vertrouwde beelden oproept. Waar Cravan met wat ik in een
eerder artikel 'zijn laatste performance' noemde misschien voor
altijd herinnerd wilde worden, slaagde Apollinaire daar toch
beter in met de onophoudelijke regen in zijn calligram.
