Ze kijkt naar me met diezelfde blik, ook terwijl ze een slok van
haar muntwater neemt. Ga verder, zeggen haar ogen.
Het uitje was onderdeel van een introductieweek. We waren
met twee klassen. Chrissy zat in de andere klas. Lem zei J
een moeilijke opvoeding had gehad. Maar ze was oke, zei h
als je haar een beetje beter leerde kennen. De saaie jongens wi
den daar niet aan beginnen. Te veel moeite en zo. Ji] bent niet
een vandie saaie jongens/ zei Lem. 'Dus ga ervoor. Zeg gewoon
hai, niks meer.'
'Dat heb ik net gedaan,' zei ik. f
'Dan ga je naar haar toe en zeg je het nog een keer.
Fr waren die dag veel mensen naar het zwembad gekomen. Ik
fX haar in d! menigte kwijt en op de een of andere manier
dacht ik dat ik dat niet erg vond. Ik had die ochtend nog een
woordenwisseling gehad met mi)n vader. Ik yond die hele
introductieweek maar niks. 'Wat heb ]e eraan, vroeg ik Hi]
werd boos, schoof zijn toast met bittere marmelade opzij*:n
maakte met veel gebaren duidelijk dat ik moest gaan en dat het
SSerZ Miote vraag was want het was essentieel dat ik on
der de raen^n kwam 'Al die lui' zei hi| me. de°P
zijn revers 'Daar moet je een jaar lang tegenaan ki]ken, langer
misschien En zo ging hij nog even door. Zijn aktentas stond al
gereed voor vertrek. Werk was alles voor hem en dat zou voor
mij ook zo moeten zijn en socialiseren was de beste manier van
leren zo zei hij, en terwijl hij geïrriteerd nog een toast met bit
tere marmelade smeerde had hij het verder maar over de dag en
En dm liep ifzoTafrond langs de waterkant, luisterend naar
het geb om van de stemmen om me heen. Het was haast als
Ï2 nietszeggende gezoem van insecten. "lakende zon
stemmen brachten me in een soort trance. Zo moest het voele
Toen kreeg ik een klap met een natte warme hand op mi]n rug.
'Hai,' zei ze.
'O, hai,' zei ik.
'Wat ben je aan het doen?'
'Dehk^e^/hrissy^keek me onderzoekend aan. 'Ben jij zo'n
vage gast die altijd alles maar doet me. 'denk ik' er achteraan?
'Ik denk het wel.'
'Oké dan,' zei ze, glimlachend. 'Dan denk ik dat ik wat met je
meeloop.'
We passeerden het pierenbadje, de friettent en de ijsverkoper.
'Wil je er een?' vroeg ik.
'Aardbeien-vanille,' zei ze.
Ik ging in de rij staan en diepte wat kleingeld uit mijn zakken.
Na een paar minuten kwam ik terug met twee ijsco's.
'Ik zeg geen dank je wel,' zei ze. 'Vind je dat goed?'
'Ja hoor,' zei ik. 'En dan zeg ik geen graag gedaan.'
Ze liet me de binnenkant van haar linker onderarm zien. 'Wat
vind je van mijn tattoo?' vroeg ze.
'Stoer,' zei ik.
'Het is een tribal. Zoiets dan. Zelf ontworpen.'
'Heeft hij een betekenis?'
'Ja,' zei ze. 'Maar alleen voor mezelf. Jij zou het niet begrijpen.'
'Denk je dat?'
Ze knikte alleen maar.
'Oké, maar hij ziet er mooi uit,' zei ik. 'Heeft zeker veel geld ge
kost?'
'Misschien.'
We liepen wat verder. Ik keek naar haar lippen die het aardbei-
en-vanille-ijs raakten. Ze zag me kijken en liet het toe.
'Zou jij er een willen?' vroeg ze na een tijdje.
'Wat? Een tattoo? Nee, ik denk het niet.'
Ze lachte. 'Je denkt het niet?'
Ik lachte wat onbeholpen terug. 'Ik zou niet weten wat ik
moest nemen. En waar ik hem zou moeten laten zetten.'
'Dat is makkelijk,' zei ze. 'Op het moment dat je weet wat je
wilt, weet je ook waar je hem wilt laten zetten.'
'Oké, maar ik heb geen serieuze issues. Althans niet die te ver
talen zijn naar een permanent plaatje ergens op mijn lichaam.'
'Dat is bullshit,' zei Chrissy. 'Iedereen heeft issues. Jullie jon
gens willen het alleen nooit toegeven.'
Ik dacht even na. Maar toen zei ik: 'Ik heb geen echte issues.
Niet zoals jij.'
Ze stopte onmiddellijk. 'Wat weet jij van mij?' zei ze. Haar ogen
waren tot nauwe spleetjes geknepen.
Ik keek haar even aan, naar haar aardbei-vanillekleurige lippen.
Ik meende ze te kunnen zien trillen.
oic ïp Hiffh Wcis» dcicht ik.
