voel van liefde vlamt op in het geregelde leven van de mossel
kweker en dit is tegelijk de introductie van het kwaad. De drei
ging tekent zich af in de dagelijkse gang van zaken Het was
nog steeds druilerig weer. Hij ging naar de zee kijken, de
schuimkoppen op de golven, de laaghangende, regenzwangere
wolken die aan de hemel voortjoegen. In Mimille's bar grinnik
te Porchet zoals gewoonlijk. Louis Cardis had zijn plaats aan e
speeltafel weer ingenomen, zijn been in het gips, de kruk en
naast hem. Doudou volgde hem zoals altijd als een grote waak
hond, klaar om iedereen te bijten die zijn baas te na kwam.
Lecoin was ervan overtuigd dat hij alles wist. Hij was misschien
niet intelligent. Niemand had hem ooit iets geleerd. Maar even
als een hond beschikte hij over een onfeilbaar instinct. Het
kwaad wordt uiteindelijk zichtbaar in de moord op Alice,
begaan door een buurman.
Impressionisme
De romans van George Simenon zijn onder meer geliefd door de
atmosfeer die hij in het verhaal weet te leggen, broeierig, zwoel,
regen, mist, sneeuw. Sommige romans zijn gedrenkt in atmo
sfeer. De romans Maigret in de mist, oorspronkelijk Le port des bru
mes (misthaven) en Donkere regen, zijn daar voorbeelden van. In
het ene boek wordt het mysterie toegedekt door mist, in het an
der speelt de herinnering aan een beklemd samenwonen bij een
bitse tante in de stad Luik, waar het blijkbaar altijd regende.
Simenon voelde zich verwant met schilders, met hun hand
werk In een interview zei hij eens 'Wat de critici atmosfeer!
noemen is niets anders dan op de literatuur toegepast imprest
onisme'. Schilders die zijn voorkeur hadden zoals Bernard But-i
fet Maurice de Vlaminck, een vriend van hem, en Henri Matis
se 'schilderden echter in een veel krachtiger expressionistische
of fauvistische trant. De schrijver had de invloed van schilde
rijen ook helemaal niet nodig omdat hij van jongs af dein
drukken van de omgeving in zich opzoog. Hij typeerde zichze tl
in Luik, waar hij als jonge journalist voor de Gazette de Liem
schreef, als 'een eeuwige jongeling die met de neus in de winfl
en de handen in de zakken loopt, terwijl hij de geuren van <m
kades en de steegjes opsnuift.'
NEGERWIJK
SIMENON
Sfeertekening kan beklem
ming of onrust versterken
maar ook een gevoel van har
monie voor de lezer versprei
den, zoals het beeld van een
avond in Panama-stad, in de
roman Negerwijk, een stad die
hij van een vakantiereis ken
de: Het was de dag dat er
muziek op het plein was. De
elektrische lampen met hun
maanwitte licht deden de bo
men lijken op toneelbomen.
De mensen liepen om de mu
ziektent heen in twee duide
lijke stromen, de mannen in
de ene richting, de vrouwen
in de andere, wat de gelegen
heid bood om grapjes te ma
ken bij iedere ontmoeting."
De geconcentreerde vertellingen van Simenon, waarin het aan
tal handelende personen beperkt blijft tot nooit meer dan twee
of drie, zijn geen brede panorama's, zoals bij Honoré de Balzac,
maar eerder een Vlaams miniatuur, waar de verfstreken, de
zinnen, zich voorzichtig in een nauwkeurig beeld voegen. Een
voordeel daarbij is dat het onderwerp niet door sociale of
culturele aandacht gebonden wordt, maar door een zuiverheid
naar verdieping streeft.
Bij het schrijven van de roman De burgemeester van Veume
merkte Simenon op, dat hij de plaats niet kende, maar gekozen
had als een muzikaal motief. Dat lijkt een zinnige opmerking
voor een schrijver, voor wie het ritme van de taal belangrijk
is en die in wezen ook dichter is. Zo gezien schrijft Georges
Simenon kamermuziek voor een paar instrumenten, met een
basso continuo of een cello, die de herhalende grondmelodie
speelt, en daaromheen bewegend de 'vertellende' viool.
De diagnose
Het is niet zo dat Simenon zonder voorbereiding alleen op zijn
Noot van de redactie: in 1949 veranderde Liége in Liège.
