SIMENON EN DE ANDEREN
E
O
tc
LU
de vuurtoren wit koel
aan de kust
het wijd kompas
meet de cirkel van
de wereld terug
naar een stalen koepel
kleine schepen varen
in zoekende spiegels
donker weer zal naderen
en onverzettelijk nacht
een lamp zal branden
zijn kruipende lange armen
spreiden over huizen
in de nacht kleven verwarde
klompen aan de heuvel
waarvan ze door ochtendlicht
worden losgesneden
een deur gaat open naar het land
door stenen mazen diep
tegen de zee verdedigd
viskorven op de kade
zoute lucht
stampende motor
hoge stuurhut
1b een boog naar de ruimte
JU ligt in de tros opgeslagen
breed los geworpen als
ze uitvaren.
ai
fS
ffi
01
4*
(8 George Simenon (1903-1989), de in Luik geboren Franstalige
schrijver, beroemd als schepper van commissaris Maigret,
wordt nog veel gelezen. Zijn romans hebben ondertussen een
half miljard lezers bereikt. Uitgeverij De Bezige Bij heeft recent
een groot aantal titels herdrukt, psychologische romans zowel
als de detectives. Hetzelfde deden toonaangevende uitgeverijen
als Hachette met de collectie Livre de Poche en Penguin Books.
Simenon heeft als schrijver nooit tot de 'literatuur' behoord. Al
Qf was er wel veel waardering door lezers, critici en bekende lite
ratoren, zoals André Gide en Henry Miller. Toch is hij de tijde
lijke roem van de literaten ver voorbij gestreefd. Van de afge
lopen eeuw is hij ongeveer de enige veelgelezen schrijver. Wat
is het geheim van dit succes?
Auteur en personages
In zijn roman De anderen beschrijft Simenon de gebeurtenissen
in een familie rond een middelmatige leraar tekenen aan de
plaatselijke kunstacademie, die schijnbaar onbewogen aan zijn
plaats hecht en de gebeurtenissen, de dagen, de anderen, met
inbegrip van zijn vrouw, als in een stille kring rond zich laat
gaan. De 'anderen' zullen altijd voor Simenon op een afstand
van de hoofdpersoon figureren.
De persoon gaat boven het verhaal. Pierre Assouline, die de
tot nu toe meest uitgebreide en gezaghebbende biografie over
de auteur geschreven heeft Simenoneen biografie, vert. Théo
Buckinx, Baarn 1992), stelt dat de hoofdpersoon op zoek is om
zijn verleden aan het heden te verbinden, en zo mogelijk met
de toekomst. Sommigen zoeken hun grens op, anderen leggen
zich neer bij de eigen beperkingen. In Het huis aan de overkant
bewoont Dominique Salès de woning van haar ouders. Nooit
gehuwd, in een stil huis, haar vader de ex-generaal en de moe-
