1 "Chloé," zegt Iris. "Ik wist niet dat jullie elkaar kenden," zegt Chloé. Ze port Nolan in zijn zij. "Bedankt voor het ontbijtje vanmorgen." "Ontbijtje?" zegt Iris. "Deze keer kom je er niet tussen, Iris," zegt Chloé. Iris draait zich naar Chloé. "Ik doe wat ik wil," zegt ze. "Je doet helemaal niks," zegt Chlóe. In hun ogen begint het te onweren. Teunis slaat zijn theedoek over zijn schouder en komt van achter de bar vandaan. "Dames," zegt hij. Ze vliegen elkaar aan, Teunis haalt ze twee keer uit elkaar. Als ze opkijken uit hun venijn is Nolans kruk leeg. 6 Op zondagmiddag is Nolan bij zijn moeder in Rotterdam. Ze hebben op neutraal gebied afgesproken met zijn vader. Ze lopen door het Oude Noorden naar de Zaagmolenkade. Het is warm, een laatste stuiptrekking van de zomer. De helft van de picknicktafels voor Brouwerij Noordt is bezet. In een hoek zit I een man te zwaaien. Hij staat op. "Nou, daar gaat ie dan," zegt Nolans moeder. "Marie, Nolan!" De man staat met open armen te wachten. Zijn buik drukt te- I gen zijn donkerblauwe overhemd. Zijn gouden horloge blinkt. I "Son." Nolan accepteert de omhelzing. "Hi Paddy," zegt hij. "Je ziet et good uit," zegt Paddy Téigh. "Jij ook, Marie." "Lang geleden," zegt Marie. Ze gaat naast Nolan zitten, tegenover Paddy. Stilte, ze kijken I om zich heen. Er staan rode container-appartementen tussen I de brouwerij en de kade. "Wie wil er een bier?" zegt Paddy. Hij loopt de hoek om, de trap op, om binnen te bestellen. Nadat ze hebben geproost krijgt het gesprek vorm. Paddy |l neemt grote slokken. "Heb je nog plannen hier, nu je toch in Nederland bent?"H vraagt Marie. "Actually," zegt Paddy. "Eigenlijk ben ik hier om Hij stopt. "Wat?" zegt Nolan. "Marietje," zegt Paddy en hij pakt haar hand. "I would love to patch things up." Nolan kijkt van zijn moeder naar zijn vader en terug. "Paddy," zegt Marie. "Ik weet niet "Ik meen het," zegt Paddy. "Dead serious." Nolan staat op. "Ik haal een nieuw rondje. Kunnen we gebruiken." Hij loopt de hoek om, de trap op. Als hij terugkomt met drie bier, vraagt Marie hem of hij er twee op kan. De zware geur van Paddy's aftershave hangt nog rond de tafel. In de trein terug naar Tilburg denkt Nolan aan Iris. Thuis trekt hij oude kleren aan en gaat hij verder met schilderen. Het is aan het schemeren als zijn telefoon trilt. "Alles oké? Hoorde het van Teun," schrijft Henry. Nog een bericht. "Weekend goed afsluiten? Kandinsky." En nog een. "Niet nadenken, je bent morgen toch vrij." Nolan kleedt zich om en laat zijn schilderij achter. Hij heeft de kamer tot in detail uitgewerkt. Er is geen mens te zien, maar wij weten dat hij er heeft gestaan.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2018 | | pagina 16