Uitgeverij i^iverse
Poëzie (Korte) Verhalen
"3
Een groot schip, dat mechanisch wordt voortgedreven, stoomt
Wat voor machine erin zit maakt niet uit, een groot schin
stoomt. Ik bevind mij aan boord van de veerboot Saos II nn
weg naar Samothraki. Het schip stoomt de haven van Alexan
droupohs uit. De zon schijnt, al begint de lucht langzaam dicht
te trekken. Er ligt een nevelsluier over de kalme zee. Ik heb dat
weieens anders gezien in deze uithoek van Europa. Dat schreef
ik in mijn verhaal Het eiland van de hortensia's, maar toen stoom
den we op vanuit Kavalla. Die verbinding bestaat niet meer.
Alexandroupolis ligt blinkend wit in de verdwijnende achter
grond. De stad maakte een aangename indruk. De menselijke
maat geeft er de toon aan. Er is weinig hoogbouw. Ik ontdekte
een cafe dat tevens boekwinkel is, stijlvol verbouwd door een
Nederlandse architect. Hij heet Joris Braat en heeft z'n eigen
steen in de gevel verwerkt. Ik wil hem vragen waarom Neder
landse architecten in het buitenland soms weieens wat moois
maken, maar in eigen land vrijwel nooit.
Omdat ik tegenover een school woon, hindert het lawaai van
kmderen mij niet. Als het vakantie is, is het mij zelfs soms te
s m de straat. Gelukkig spelen de buurkinderen dan vaak bui
ten. Ouders met een dreinend kind gaan altijd bij mij in de
buurt zitten. Ze hoeven van mij geen boze blik, opmerking of
andere geergerde reactie te vrezen. De rondwaggelende peuter
van vandaag zet steeds een enorme keel op. Om hem stil te krij
gen doen zijn ouders alles wat het tirannetje eist. Hij gaat het
Ver ^r?ngen in de Politiek °f de onderwereld. Of misschien
wordt hij wel architect.
www.liverse.nl
<0
*- JjH
UAN DLA-LETMOr*
Aan tif
rooU.t'lo/t'11
(DM
TIUO
TE
i^hnnen
UiitJi' St nihii'
I Inlf-lnutTi
n
Jol»
IVpronar
Hoi jij.syndroom
1.K K«xcit
Panorama's
Ht'mlrili Car ei te
Heï^ërucht vmi de stilte
