ZANGER
V
Ik schonk de hemel weg
met al de sterren planeten en manen
en ook het weer met de wolken en winden
de smaldelen vliegtuigen, de trektocht van de vogels...
"Geen sprake van!" schreeuwden de bomen,
De vogels zijn van ons als ze niet op doorreis zijn;
je kan ze niet wegschenken!"
Dus schonk ik de bomen weg
en de grond waar ze op woonden
en al die dingen die er op groeien kruipen
"Hou daar mee op!" loeiden de zeeën,
"De kusten zijn van ons, bomen voor schepen en scheepswerven,
van ons! Je kunt ze niet wegschenken"
Dus schonk ik de zeeën weg
en al de dingen die er in zwemmen en er op varen...
O "Geen sprake van!" donderden de goden,
"Al wat je wegschonk is van ons! Wij hebben het allemaal
O geschapen, zelfs de mensen zoals jij!"
En dus heb ik de goden weggeschonken
O
Ui
(V
Vijftien jaar trad hij nu op. Soms met een groep die zich De
Groep noemde. Maar vaak ook alleen, onder de naam Only the
Lonely. Hij liet dan een muziekband meelopen. Dat scheelde
een hoop geld. In de vijftien jaar van zijn artiestenbestaan had
hij een schare van 112 bewonderaars aan zich gebonden. Zijn
schoonmoeder was zijn grootste fan. Zij bezat al zijn platen,
alle twee, waaronder zijn grootste hit: Hou jij nog van mijn (nou
zég dat dan). Dat laatste diende enigszins kribbig te worden ge
zongen. Kort en kribbig. Het vormde daarmee een verrassend
tegenwicht tegenover de eerste regel die meer de deining van
de Noordzee simuleerde: traag en meeslepend. De titel werd
een gevleugeld begrip, zeker in Buttinge en binnen de periferie
van Grijpskerke. Zijn schoonmoeder begon al te huilen als de
eerste tonen van het door hemzelf gecomponeerde nummer
klonken en zong daarna hartverscheurend het lied mee, wat
heel hinderlijk was. Het leidde tot onplezierige toestanden, zo
als die keer dat zijn platenmaatschappij had besloten een cd-
single uit te brengen met The Best Of, getiteld: Hou jij nog van
mijn (nou zég dat dan). De presentatie vond plaats in café De
Gouwe Geit in Grijpskerke en alle 112 fans waren er. De muziek
werd voor deze gelegenheid verzorgd door De Groep met, heel
uitzonderlijk, versterking van een bassetklarinettist uit Breda.
Een keuze van de zanger zelf, omdat hij vond dat daardoor zijn
muziek introspectiever klonk. Zijn schoonmoeder huilde voor
de zoveelste keer de eerste vijf seconden mee en snerpte daarna
het gevoelige lied totaal aan barrels. Boze buren belden de po
litie. Schoonmoeder werd hevig tegenstribbelend afgevoerd en
pas weer vrijgelaten nadat ze had beloofd nooit meer te zingen.
Het leverde een hoop ruchtbaarheid op. Bekende media als
De Faam en de Biggekerker Trombone doken er bovenop. In de
Provmciale Zeeuwse Courant stond een foto van de krijsende
schoonmoeder die bijna werd gewurgd door de wijkagent.
1