E
E
o*
O)
O)
O
O Samen met Allen Ginsberg en Lawrence Ferlinghetti behoo
Z Gregory Corso tot de belangrijkste dichters van de Beat Gen*
T ration. Meer nog dan zijn twee beroemde collega's is hij ee^
S typische vertegenwoordiger van een groep dichters, die zich
Uj afzette tegen de gevestigde literaire waarden en een zwervend
mJ bestaan leidde, waarbij zij van stad tot stad trokken om er hun
Z gedichten voor te lezen op druk bijgewoonde avonden waar
jazz en poëzie vaak samen werden uitgevoerd. Deze levenswijze
komt reeds tot uiting in de titels van verscheidene gedichten
zoals Poets hitchhiking on the highway (Dichters liftend langs de
snelweg) en Gasoline (Benzine).
Gregory Nunzo Corso werd op 26 maart 1930 geboren in New
York uit zeer jonge Italiaanse ouders. Zij woonden in Bleecker
Street in Greenwich Village. Zijn moeder was amper 16 jaar. Zij
zou hem na een jaar verlaten en Gregory Corso kende een
moeilijke kindertijd waarbij niets liet vermoeden dat hij later
een belangrijke rol in het literaire leven zou spelen. Hij bracht
zijn kindertijd door bij verscheidene pleegouders, in jeugdtehui
zen en toen hij 12 jaar was moest hij zelfs in de gevangenis
q wegens het verkopen van gestolen goederen. Bij zijn vrijlating
(Q moest hij maandenlang in een ziekenhuis verpleegd worden.
Toen hij 17 jaar was werd hij opnieuw veroordeeld voor dief
stal. In de gevangenis ontdekte hij de literatuur en hij had on
middellijk een voorkeur voor poëzie. Toen hij na drie jaar in
1950 als 20-jarige vrij kwam schreef hij een brief aan Allen
Ginsberg. Dit was zijn entree in het literaire leven. Hij schreef
stukjes voor de Los Angeles Examiner en werkte in dienst van de
Noorse koopvaardij. Ook acteerde hij in de film Couch van
Andy Warhol.
In 1955 verscheen zijn eerste dichtbundel The Vestal Lady on
Brattle and Other Poems. Hij was na Jack Kerouac de tweede
Beatauteur die werd uitgegeven. In 1956 vestigde hij zich in San
mim Francisco en sedertdien volgden de publieke lezingen elkaar
snel op. In de jaren zestig raakte hij verslaafd aan alcohol en
drugs. Later verklaarde hij dat deze verslaving te wijten was aan
het trauma, dat hij had opgelopen doordat zijn moeder hem als
baby had verlaten. Tot de belangrijkste bundels, die volgden op
OP zijn sterk opgemerkt debuut behoren Gasoline (1958), The Happy
Tf Birthday of Death (1960), Long Live Man (1962), The Mutation
of the Spirit (1964), Elegiac Feelings American (1970, waarin het
titelgedicht handelt over de toen pas overleden Jack Kerouac),
Way Out: A Poem in Discord (1974) en Mindfield (1989).
Na de dood van Allen Ginsberg was Corso depressief. Hij wilde
niet meer in het publiek optreden en was zijn image van beat-
dichter beu. Toch kon Gustave Reininger hem overhalen om
opnieuw 'on the road' te gaan, maar dan in Europa. Zo verbleef
Corso een tijdje in Parijs, daarna in Italië en Griekenland. Hij
verbood eenieder een biografie over hem te schrijven. Pas na
zijn dood zou een keuze uit zijn brieven worden gebundeld
onder de titel An Accidental Autobiography. Wel gaf hij de toe
lating aan Gustave Reininger om een filmdocument te maken,
Corso: The Last Beat.
Gregory Corso stierf aan prostaatkanker op 17 januari 2001 in
Robbinsdale, Minnesota. Zijn as werd op 5 maart 2001 begra
ven op de Engelse begraafplaats, vlak tegenover het graf van de
door hem zo sterk bewonderde dichter Shelley.
Ik leerde Gregory Corso persoonlijk kennen in juni 1976 tij
dens het internationaal dichtersfestival Poetry International,
dat toen nog in De Doelen in Rotterdam werd gehouden. Het
bestuur van het festival had mij gevraagd de door Corso gezon
den gedichten te vertalen. Bij zijn lezing op het festival moest
ik hem voorstellen en telkens als hij een gedicht had gelezen
moest ik de vertaling lezen. Hij noemde mij steeds Bill, op zijn
Amerikaans. In mijn exemplaar van de bundel The Vestal Lady
on Brattle schreef hij: "For Bill, my Flemish translator, at a nice
night of poetry in Rotterdam."
In 1987 publiceerde ik mijn vertalingen van een ruimere keuze
uit zijn poëzie in de bundel Dichters liftend langs de snelweg, ver
schenen bij het Poëziecentrum in Gent. De hierna volgende ge
dichten zijn nieuwe vertalingen. De oorspronkelijke gedichten
staan in Mindfield, de laatste bundel die Corso liet verschijnen
met meer dan twintig niet eerder gepubliceerde gedichten en
een ruimere selectie uit zijn vroegere poëzie. Op de stofwikkel
van deze mooi uitgevoerde, gebonden bundel staan talrijke
kleine tekeningen van Corso en in de bundel zelf werden ver
scheidene pentekeningen van de dichter opgenomen. Boven
dien bevat het boek een voorwoord van Allen Ginsberg en een
uitvoerige inleiding van William Burroughs.
