cc
Vader, het lukt me niet om aan je te denken
zonder een blik in de spiegel te werpen.
Elke ochtend zie ik je staan: de man
met de kaken, de dopneus, de bril.
De zwaarwichtige naar zwaarlijvigheid
neigende schoolmeester. De
burgemeester die maar niet inburgeren wil.
Mijn obsessies zijn niet de jouwe. Maar ik kan
ze niet afschudden. En ze worden niet ouder.
Vandaag in dit theater: een treurspel over
een vader en een opstandige zoon. Een
klassieke tragedie met twee daders
en twee slachtoffers. En vooral veel vertoon.
Grote goden, wat lijken wij op elkaar.
q Hoe lang ben je nu dood? Veertig jaar.
O)
qj Elke ochtend bij het scheren zie ik je staan.
■Q En dan zeg ik: "Heb ik soms iets van je aan?"
"Wzeg je dan, "alles. Ik ben jouw kleermaker."
0J
O
V©
Moeder, je hebt me het leven
geschonken. Zestig jaar lang heb
ik gulzig aan je borsten gedronken.
Ach, hoe we
gelaveerd hebben,
gezwalkt en geschipperd,
terwijl het zoveel simpeler
was geweest om gewoon de
navelstreng door te knippen.
Eigenlijk ben ik te laat
geboren (de verloskundige
had vast een snipperdag).
Uiteindelijk kwamen die weeën
dan toch nog. De ooievaar bracht
na jouw dood een oud kind.
En geven wij daarvan met
blijdschap kennis? "Beter
laat dan nooit - 170 pond".
