kondigde de zenuwarts tijdens een onderhoud met mijn vader
en moeder aan dat hij een paardenmiddel zou gebruiken
Electroshocks. Ruud wordt weer helemaal beter, verkondigde
mijn moeder later die dag. Toen hij na de behandeling thuis
kwam, was hij inderdaad een andere jongen. Hij leek wel een
slaapwandelaar. Ik wist niet hoe een slaapwandelaar emitzag
maar ik had een mateloos ontzag voor het fenomeen. Want
hoe kon iemand rondlopen terwijl hij sliep? En zelfs een hele
maaltijd naar binnen werken of huisgenoten aanspreken. In
ieder geval gedroeg mijn broer zich zo afwezig, dat het woord
in mijn hoofd opdook. Later dat jaar werd hij weer de oude on
ruststoker en vechtjas. Als er iemand die ommekeer toejuichte,
was ik het. Wat had je aan een slaapwandelaar? Ik had mijn
broer terug en we maakten zoals vanouds bijna dagelijks ruzie.
Ik had De Hoef bereikt, een gehucht op vijf kilometer afstand
van mijn woonplaats. Terwijl ik besloot om nog een paar kilo
meter verder te fietsen, bleef er een woord door mijn hoofd
spoken: onzichtbaar. Het verleden had weer eens zijn tanden
in me gezet. De vraag die zich opdrong was of ik werkelijk
mijn onzichtbaarheid afgeworpen had? Was ik volledig mens
geworden? Of had ik in de loop der jaren enkel muren om het
vacuüm uit mijn puberjaren opgetrokken? Hier en daar een
zeil. Gelukkig werd ik opnieuw door de rivier afgeleid, zodat ik
niet verder op mijn eigen, verneukeratieve gewetensvragen
hoefde in te gaan. Het was bovendien toch ruimschoots te laat
om ook maar iets aan mijn uitgesleten frustraties, gedragscodes
en vooroordelen te veranderen. Een reusachtig containerschip
van de China Shipping Line dook uit het niets op en zette koers
naar Antwerpen. Als fietser was ik niets vergeleken bij zo'n
gevaarte. Na anderhalf uur was ik terug in mijn appartement en
begon onmiddellijk een e-mail aan mijn broer te schrijven. Ik
vertelde hem over mijn ontmoeting met Victor, over zijn staat
van verval en over zijn rancuneuze houding. Zijn antwoord
kwam snel. Waarde bloedbroeder, schreef hij. Trek je niets aan van
die deurwaarder. Wie voor zo'n beroep kiest, is bij voorbaat onge
schikt voor, nou ja, voor alles. Vandaar dat hij in een scootmobiel is
geëindigd. Hij heeft ooit geprobeerd om me belachelijk te maken in
ons clubcafé. Toen liet ik hem alle hoeken van de kroeg zien. Ver
baal. Tot groot plezier van stamgasten en duivenmelkers. Zo'n erva
ring slijt niet zo gauw, zeggen de geleerden. Hoop dat het met jou net
zo goed gaat als met mij. Voel me als God in Hongarije Wanneer
kom jij nou eindelijk eens hier naartoe? Houd je haaks tot die tijd.
Nadat ik zijn briefje gelezen had, trok er een weldadige grijns
over mijn gezicht. We waren als broers tot elkaar veroordeeld
en nu was hij degene die op zijn beurt na zoveel jaren zijn arm
naar me uitstrekte en me even bij de hand nam. Daar leek het
op, vond ik.
