Het leven is voor mij te slap verhaal.
In wezen pulp, één krentenloze pap.
In de prijzen? Van dit prachtbestaan,
hoe warm en lovend ook besproken,
lees ik op zijn hoogst de achterflap.
Mij verdoven met trompetten, lof
op vriendschap, vlinders en geluk,
als ware jachttrofeeën opgevoerd?
Te lang geen neus. Bedrog de norm.
Mijn handboek is de Donald Duck.
Maar wijs en zuur geen beter span
dan dom en gans, dan aas en gier.
Armoedig wie geen dromen heeft,
terzijde wie geen ring betreedt.
Mijn keerpunt wordt dit briefpapier.
Ooit moest iemand door mijn afweer
heen. In proefdruk greep jij al de kans
verflauwde lust wat bij te voeden.
Alles in je sluimerogen en je schattig
waggelpasje trekt me danig uit balans
