O Toen ik een onderwerp zocht voor deze aflevering van Laag- landse Poëzie kwam ik al gauw uit bij 'onze' rivieren. Mijn hele leven heb ik in de buurt van rivieren gewoond. Dat is in een O land als Nederland niet zo moeilijk. Ik som ze even op: de Nieu- 3 we Maas, de Schelde, de Donge, de Maas (Grave), de Waal en opnieuw de Schelde. Goed, de vraag blijft: waarom rivieren als Z thema en waarom niet misdaad of verlangen of steden of - God verhoede het - diversiteitLaat ik maar onmiddellijk bekennen, dat ik op progressief chronische wijze van mijn laaglandse ri vieren ben gaan houden. Ik kan wegdromen bij de bochten van de Maas of de IJssel. Ik verlies mezelf en het ongemak van het leven als ik op een mooie dag over de Schelde staar. Het dub bele signaal dat een rivier afgeeft, fascineert me: blijven en ver dwijnen. De ongrijpbaarheid ervan. Ooit liep ik dagelijks over een rivierdijk langs de Maas in Grave naar mijn werk. Ik zag dan hoe de rivier zich in de buurt breed en onverstoorbaar uit strekte. Tegelijkertijd observeerde ik het meanderen in de verte. Dat laatste gaf me vaak een steek van verlangen. Ondanks mijn honkvastheid wilde ook ik - vat vol tegenstrijdigheden - op weg gaan en aan de horizon verdwijnen. Ter bestrijding van mijn romantische gevoelens haalde ik dezelfde truc uit als de Maas: blijven en verdwijnen. Ik stapte het schoolgebouw binnen waar ik aan het werk moest, maar was met mijn ge- 5 dachten vaak een aantal bochten verder. Blijven en verdwij- nen, wel zo makkelijk voor een niet-reiziger. Natuurlijk was ik erg benieuwd naar de voorkeur van de deel nemers aan deze aflevering van Laaglandse Poezie Zouden het enkel de klassieken worden: Maas, Waal, Rijn, IJssel, Schelde o hadden de dichters ook oog voor de mindere stromen Dat laatste is gelukkig het geval gebleken. Rien Vroegindewei, kent maar één kampioen: de Rotte, Dirk Kroon verdiept de Schie- damse Schie, Stefaan van den Bremt laat de Dender onze ric - ting uitstromen. Wim van Til stelt in een openingsregel dat de armen van de Oude Rijn de armen van zijn moeder zijn. Bert Bevers weet zelfs een voor mij onbekende rivier voor te stellen: de Berkel die in Duitsland ontspringt en vervolgens zo n hon derd kilometer door de Achterhoek stroomt en bij Zutphen in de IJssel verdwijnt. Behalve beschrijvingen en karakteriseringen van rivieren levert 0) 0J CM 00

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2017 | | pagina 90