de veelduidige erotiek. De kunst als gedachtenexperiment staat
voor hem hoger dan het alledaagse leven.' Jespers verwijst naar
Sartres bewering dat 'het Schone' tegenover de existentiële een
zaamheid zowel de burger als de marginale enkeling be
schermt. Deze laatste maakt hiervan echter een omgekeerd ge
bruik, 'niet ter bevestiging van de bestaande orde, maar juist als
negatie ervan'; zelfs 'als engagement tegenover tijd en situa
tie.'16
Nic van Bruggen
De meest uitgesproken auteur van de nieuwe neo-romantische
en maniëristische stroming in Vlaanderen was Nikolaas Jan
Karei van Bruggen (Merksem, 17 maart 1938 - Antwerpen, 14 juli
1991), sportjournalist, reclametekstschrijver, publicist, kunst
criticus, beeldend kunstenaar, flamingant en dichter.
In het begin koos Nic Van Bruggen voor een egale toon, aan
sluitend bij de Nul-beweging in de beeldende kunsten, toen in
Vlaanderen en Nederland actief. Hij debuteerde met de bundel
Een kogel (1962). Op het omslag een foto van Brigitte Bardot
met motorhelm. De teksten refereren aan de moderne plasti
sche kunst (Moore) en jazz. 'Schrift-schrijven' of 'schrift-schil
deren' noemde Van Bruggen dit. Het complement hiervan
vond hij in zijn eigen abstracte kalligrafieën. Een beeldende
wederhelft van het schrijven bij meer experimentele dichters
als Claus, Pernath, Snoek en Conrad geliefd.17 Nic preciseerde
zijn opvatting in 'Een jongeman als dichter'. Het gewone beeld
en vergelijking waren onjuist: 'er ontstaat hierdoor een span
ningsverschil, dat afgetapt wordt van de grondspanning'.16 Dat
sensueel tijdloos schommelen, in een wereld van mannequins
('de mannequin is een seizoen'), beschreef hij treffend in het
gedicht 'pendulum', uit de bundel Jardin des modes van 1963.
in de rode schaal van de ochtend
legt je lichaam zijn bleek verband
naast nerveuze woorden eenzaam
op de marmeren treden van het zonlicht
suizen je leden sofabacchanaal
en achter in je avond
ligt je lijf gehavend
tussen kaarsen harpen en maan.19