Volgens zowel Van Bruggen als Conrad was het eigenlijk een uit de hand gelopen practical joke, of het surrealisme ten top. Maar een diepere reden lag waarschijnlijk in een bestaande tegenstelling, een zekere animositeit tussen de jongens van de stad en die van de regio. Vooral toen Antwerpen veel van zijn allure verloor, door verplaatsing van de havenactiviteiten naar het noorden, sloop en afbraak van het stedelijk erfgoed, werd een poging gedaan om de vergane roem te laten herleven. De tweede avant-gardegolf in de stad, de hoogdagen van Ferre Grignard, de theatervernieuwing onder Walter Tillemans, wa ren definitief voorbij. De Pink Poets traden naar voren als 'ty pisch een fenomeen uit de nadagen van een culturele bloeipe riode terwijl, kortom, de eens zo bruisende metropool ver wordt tot een vale provinciestad, probeert een stel estheten een cultus uit te bouwen die precies van deze neergang hét sym bool van de stad tracht te maken/4 Paul van Ostaijen en de Vlaamse literaire traditie De vraag is of deze kring invloed op de literaire ontwikkeling heeft gehad, of dat ze meer een gezelschap was dat een geza menlijke afkeer van het burgerlijke, het concrete, eenduidige, koesterde, zonder daarbij een programmatische uniformiteit te delen. Het landschap van de moderne poëzie was vanaf de jaren vijftig al aangesneden door een aantal dichters. Zo maakte Paul de Vree met de schrijvers Ivo Michiels, Paul Snoek en Paul de Wispelaere het tijdschrift De Tafelronde (1953-1981) tot een or gaan van het Vlaamse experimentalisme en de internationale concrete poëzie. Het streed daarbij om voorrang met het andere Antwerpse avant-gardetijdschrift Gard Sivik (1955-1964), waar van Hugues C. Pernath, Gust Gils en Paul Snoek de redactie vormden. Waren beide publicaties uitwisselbaar? Tot op grote hoogte. Gard Sivik toonde zich wars van een programma, waar De Tafelronde een verschil zocht in wat zij het 'etisch indiffe rentisme' noemden. Een afzijdigheid van het maatschappelijke bleek wel een gemeenschappelijk kenmerk. Toen een aantal Nederlandse auteurs, als Vaandeldrager, Buddingh en Armando, tot Gard Sivik toetrad, leidde hun pleidooi voor een grotere be trokkenheid op de werkelijkheid tot het opstappen van de oor spronkelijke redactie en het einde van het blad.5

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2017 | | pagina 38