GRAFDELVER
Zijn pensioen wenkte. Nog maar een jaartje te gaan.
Nadat hij zijn fiets in de stalling van de begraafplaats had gezet,
liep hij naar de kantine.
Zijn oog viel op een personeelsadvertentie op het mededelin
genbord, dat buiten tegen de muur hing. Er werd iemand ge
vraagd voor de buitendienst.
Grinnikend las hij, dat er voor eenvoudige werkzaamheden zo
als het planten van tuinplanten, struiken en bomen, het ver
richten van snoeiwerk en het schoonhouden van de tuin, een
vakbekwaam medewerker hoveniersbedrijf/groenvoorziening op
mbo-niveau werd gevraagd.
Hij voelde zich nog een echte vakman, die het edele handwerk
van een kuil maken volgens de klassieke maten van 2.20 meter
bij 1 meter en 2.20 meter diep in de praktijk had geleerd. Het
was hem nog nooit overkomen, dat de kuil bij het graven inge
stort was, bedacht hij vol trots.
Ook kon hij als geen ander de kist, bevestigd aan touwen, lang
zaam en tot op de millimeter nauwkeurig, in het graf laten zak
ken. 'Nu gebruiken de jongelui een lift je/ schoot er berustend
door hem heen.
Niet dat hij er altijd van gedroomd had dit werk te doen. Hij
had lang geleden zijn hbs-diploma behaald en hij droomde er
van een beroemd schrijver te worden.
Nederlands was zijn lievelingsvak geweest en bij de diploma
uitreiking werd het feit gememoreerd dat hij als enige voor dit
vak het cijfer acht had behaald.
Hij had in zijn jonge jaren ettelijke verhalen en gedichten in
gestuurd, maar de uitgevers hadden geen belangstelling ge
toond. Zijn liefhebbende vrouw was jong gestorven en hij was
aan de drank geraakt.
Een oude bekende, die een invloedrijke positie bekleedde bij de
