beginnen je schouders te schokken maar er komen geen tra nen. "Ik kan het niet," zeg je. "Probeer het gewoon/' zeg ik. "Gewoon boven de bacon and eggs." Je slikt iets weg. Schudt van nee. Duwt me naar de eettafel. We trekken twee blikjes Cherry Coke open en proosten hoewel jij je moeder had beloofd geen soda meer te zullen drinken. Je zegt dat mijn hardloopvest mij goed staat, met die capuchon zo op mijn schouders. "Ga je nog weg na het eten?" vraag je. Ik had gezegd even te zullen gaan lopen buiten. "Misschien," zeg ik. "Misschien," herhaal je. "Bij jou is alles altijd misschien." Alle liefhebbende mensen hebben iets te verbergen, waarschijn lijk een totale afhankelijkheid van de waardering van anderen. Maar jij bent zo iemand die schijt heeft aan wat anderen van je denken. Je toont je zwaktes even zo lief als je kracht en vindt dat beide tegenpolen je definiëren als vrouw. Je bent dan ook veel meer dan het moment, de fractie, een ademtocht die volgt op een zinnig of onzinnig woord. Daar lach je dan luidkeels om. Soms met de tranen in je ogen maar daar heb je dan weer maling aan. Je kijkt onder de eettafel, strekt je benen en zegt met volle mond: "Tjee, ik heb zulke mooie voeten, weet je?" En ik kan niets anders zeggen dan "Ja, dat weet ik." Ik houd mijn pas in en kijk naar je hoe je nonchalant het weg getje afloopt richting de afrastering, waarvan de palen aan de horizon de lucht en de overdrijvende buienwolken raken. De spaarzame bleekrode stralen van de ondergaande zon lijken vergeten flarden van gisteren te zijn. Wanneer ik je daarzo zie, ogenschijnlijk in gedachten, kijkend naar iets, krijg ik de neiging door te lopen, voorbij het gedim de avondlicht, niet als iemand die je kent maar als een vreem deling, en jou dan aan mijn arm meenemend, ook als een vreemdeling. We zullen allebei vreemden zijn en nieuwe wegen ontdekken, afgebakend door idioot, nietszeggend prikkeldraad. Alleen dan kunnen we alles van buitenaf bekijken, vanuit een paar stappen terug. Dat is de manier waarop liefde geboren wordt, denk ik, vanuit iets nieuws en compleet vreemds.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2017 | | pagina 18