Te water raken in de schrijvende rivier, kringen maken, concentrische rimpelingen De zwarte kou negeren, de diepte overslaan Het gaat nu om de laatste drijvende woorden Levenslang schrijven heet de onderdompeling Dit is het sluitstuk, de bijna zinkende apotheose Wisselingen van het licht, ook in de woordennacht blijven ademen, zinnen spreiden en sluiten In een stroom schieten, schrijvend kopje ondergaan en wakker worden tussen de eerste drijfnatte regels

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2017 | | pagina 118