josé Gorostiza.
deze twee presocratici, beweegt zich Gorostiza s poëzie. Dood
zonder einde wijst een moment van uiterste spanning aan
tussen substantie en vorm. De substantie verijlt tot ze ontast
baar glas wordt, een zo glasheldere vorm dat ze alleen nog haar
eigen zelfbespiegeling spiegelt. Meteen daarna zakt ze ineen,
verslonden door haar eigen helderheid, zoals licht dat terug-
keert naar het licht/'
Het gedicht waarmee José Gorostiza zijn faam als een van de
groten van de twintigste-eeuwse Spaanstalige poëzie vestigde, is
het genoemde Muerte sin fin (Dood zonder einde). Van dit mag
num opus dat in z'n eentje een heel tijdschriftnummer kan
vullen, krijgt de lezer een voorsmaakje in de cyclus Del poema
frustrado (Over het verijdelde gedicht).
