Zoveel herfstspektakel, botsend op onze ongeoefende zintuigen, we staren maar, varend over de Lawrence River en kunnen het amper aan en als de zon zakt, de verglijdende bossen omsluit met het blauw van lucht en water, verkoperen en verbloeden ook wij, als de wijn in onze glazen In dit feest van voorbijgaan beaamt elk verlies - zoveel dierbaren die verdwenen - het wonder dat ons nog overeind houdt

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2017 | | pagina 27