Zoveel herfstspektakel, botsend op onze
ongeoefende zintuigen, we staren maar, varend
over de Lawrence River en kunnen het amper aan
en als de zon zakt, de verglijdende bossen omsluit
met het blauw van lucht en water, verkoperen en
verbloeden ook wij, als de wijn in onze glazen
In dit feest van voorbijgaan beaamt elk verlies
- zoveel dierbaren die verdwenen -
het wonder dat ons nog overeind houdt