LM. Otto von Emmich, de Veroveraar van Luik (Borkum, 1917)
Een blinde vlek achter een duinpan
met restafval van nachtgenieters
waar vliegen zich warmen in de zon
en konijnen bij schemer samenzweren
Langs roemrijke regimenten leiden trapjes
naar je tempel, waar je zeer Germaans
tot held werd opgepompt toen je grenzen
overging en een bloedende stad opeiste -
De tijd verwoei als stuifzand
en wiste de doden, luwde de pijn
betonrot sloop de sierletters over
van je Grote Duitse Droom
Hoog in de wind zweven parachutisten
- valse beelden uit een oorlog later -
hun doeken wapperend
als vrijheidsvlaggen
