'WASSERKÖPFIGE WICHTEL UND
KLUMPFÜSSIGE DRECKSPATZEN'
•o
aJ
a>
•a
c
rr>
Os
Van de laatste Kinderkruistocht tot onvermoede Entartete Kunst
3
rs
De mensen met wie ik nog regelmatig telefonisch contact heb,
zijn op de vingers van een hand te tellen. Een daarvan is mijn
zus, de dichteres Emma Crebolder. Toen ik haar vertelde over
mijn plannen een zesdelige autobiografie te schrijven omdat
ik heel ruim in de tijd ga zitten, reageerde ze enthousiast. Dus
besloot ik alvast een kleine ontdekking met haar te delen. Het
betreft haar eerste gedrukte gedicht dat op de achterkant staat
van het prentje ter herinnering aan mijn Eerste H. Communie
in de parochiekerk van de H.
Johannes de Doper te Sint-Jan
steen op Hemelvaartsdag 31 mei
1962.1
'Lente zingt in broze bloemkelk
Op een altaar uit mos gesneden
Streng en goed straalt witte God
In zijn koele kerkgebeden.
Paul, Jezus is zo dichtbij,
Dat Hij warm ademt in je hart.
Koester deze Godsgave,
Die elke vergelijking tart.'
1 Het was ondertekend met de afkorting van haar meisjesnaam 'E.v.d.V.'
(Emmy van der Velde). Ze had het als twintigjarige geschreven toen zij
Duits studeerde in Utrecht, een keuze die door mijn vader, een verzetsman,
minder werd begrepen. Of haar latere studie Afrikanistiek iets van zijn on
begrip heeft weggenomen, betwijfel ik. Gelukkig verkeerde hij al op de
eeuwige jachtvelden toen zij die studie afrondde met een Magisterarbeit
aan de Universitat Köln.
V»'
