stalten de zonneweide te verlaten. Sylvain liep met haar mee,
deed er minder lang over dan zij om zich aan te kleden en
wachtte haar op bij de uitgang. Haar fiets stond in het rek. Om
de hoek, op de grasstrook langs de smalle weg, stond Sylvains
witte sportauto te blinken, het cadeau van een vader voor
de laatste verjaardag van zijn zoon. De eigenaar, die met zijn
ouders de zomer doorbracht in Gent, reed er graag mee naar
naburige plaatsen om zijn tijdelijke omgeving beter te leren
kennen. Hield ze van wandelen? Konden ze dan afspreken
elkaar overmorgen weer te zien om een korte wandeling te
maken? Bij voorkeur in een groene omgeving?
Waarom met mij? bleef Myrne zich afvragen terwijl de jongen
die op een man leek langzaam voor haar uit bleef rijden, bij
de brug nog eens enthousiast zwaaide, ronkend zijn snelheid
verhoogde en uit het zicht verdween.
•n
Scherpschutters waren in staat van paraatheid toen Myrne haar
voor ieder geheimgehouden afspraak nakwam. In de gemakke
lijkst vindbare groene straat die ze Sylvain voor had weten te
stellen had die zijn auto voor Mario's voordeur geparkeerd.
Geen verraad verwachtend van tot vreemden geworden familie
leden legde ze onwennig maar niet onwillig haar rechter- in de
door hem voorgestelde linkerhand, maar stuurde de wandeling
daarna wel ijlings richting dreef, waar zich minder huizen be
vonden.
Inspelend op Sylvains betuigde belangstelling voor de kleinere
plaatsen rondom zijn tijdelijke woonoord spreidde ze alle ken
nis tentoon die ze had betreffende oude villa's die ze passeer
den, nabijgelegen fabrieken en een vervallen station, maar ver
gat niet de onuitgesproken vraag. Sylvain bood een luisterend
oor, hield zich aan zijn drie kwartieren en drong aan op een
langere wandeling, op zaterdag. Maar nee: toevallig zouden
Myrne en haar jongere zusje dan in Gent logeren, bij hun oma.
Wat dan te zeggen van een afspraak in de stad? Die lag geheel
en al buiten de mogelijkheden. Hoe oud was ze eigenlijk? Vijf
tien? Nog maar vijftien? Zo werd voor de volgende woensdag
gekozen.
"Waterpokken," zei vier dagen later de arts tegen mémé, die
aan de andere kant van het bed stond waarin twee roodgestip-
