uit dat ze graag naar het buitenland zou gaan, maakt niet uit
waarheen. Ze heeft ooit een aanbod gehad om naar Rusland
te komen, maar je weet wel waar ze daar vrouwen voor nodig
hebben.
Met mijn schoenen weer aan, voel ik me in staat tot een nieuwe
ontsnappingspoging. Weer omhoog! Doorlopen gaat niet, want
de roltrappen staan vol verloren zielen die hun aankopen ver
gelijken.
You think I'm gonna need batteries for this?
Ik dwaal over weer een marktvloer, een nieuw labyrint vol
stalletjes en kraampjes. Geen idee of ik alweer bovengronds
ben of niet. Ik probeer ieder oogcontact te vermijden. Schud
de tastende handen van me af. Waad verder, mijn armen strak
tegen mijn lijf gedrukt. Doof en verloren.
Vanachter een betonnen pilaar stapt een klein meisje tevoor
schijn. Ze kan niet ouder dan vijf zijn. Haar openingszin rolt
van haar tong: "Don't break my heart, sir. Buy something from
me." Haar Engels is verrassend accentloos. Ze spreekt maar
zachtjes en toch hoor ik haar duidelijk in deze kakofonie.
"What you need, sir?"
Ik glimlach naar haar, al zou ik liever in tranen uitbarsten.
"I need to find the exit. I want to go home," vertrouw ik haar
toe.
Ze kijkt me aan met haar kleine donkere poppenogen. "Yes
me too."
Ze wijst met haar kleine handje.
Ik baan me een weg door de verstikkende menigte. Als ik nog
eens omkijk, staat ze naar me te zwaaien. Ik zwaai terug, voor
dat ik haar uit het oog verlies. Aan het einde van het gangpad,
langs het kraampje met goedkope Japanse zwaarden in rieten
schedes, kan ik de uitgang al zien.
Buiten proeft de prikkelende smogmist bijna fris, als een tweede
kans.
Mijn kleine Guanyin ik had je tenminste wat kleingeld moe
ten geven.
