"Zo doe je dat/' zei hij tegen de secretaris. "Ferm en zonder dra len. Hier spreekt de leider." Op dat moment sloeg de vliegenier de laatste bladzij van de Donald Duck om. "Uit," zei hij. "Wat leuk toch, iedere week weer. Het is een weekblad zie je," knikte hij naar de verzamelde schare. "Kan ik iemand van u tot overmaat van ramp ook nog interesseren in de Okki? Ik heb hem dubbel. Of kan ik qua opportuniteit van iemand een lift krijgen? Ik zit met een vervoersprobleem." "U moet gewoon op uw beurt wachten," snauwde de dikke agent. "Bovendien ben u als laatste uit de lucht gevallen met al die viezigheid. Kakken in een helikopter. Ik meen dat dat ver boden is." "Dat maak ik zelf wel uit dikzak," zei de piloot. "Het is mijn huis en als ik in huis wil schijten moet ik dat zelf weten, Pipo!" De agent werd purper en zocht naar handboeien. Maar voor het zover was greep de burgemeester in. "Ik word hier zo moe van," riep hij bitter. "Dat gaat maar door en dat gaat maar door. Iedereen is alleen maar zijn eigen ka cheltje aan het stoken in plaats van het kleine beetje warmte dat we met ons meedragen onder elkaar te verdelen. Er dreigt zich hier een menselijke ramp te voltrekken en de enige die zich daar iets van aantrekt is juffrouw Ria. Zij slooft zich prima uit. Dat moet ik haar nageven. Maar verder schaam ik mij te pletter voor het menselijk ras." "Joehoe," riep Ria Graskaas die handig met de laatste vijf rollen wc-papier begon te jongleren toe ze haar naam hoorde. "Ik ben hier, Ari." De burgemeester kleurde diep tot in zijn nek toen hij werd betrapt op het dragen van een voornaam. Hij schoof haast on opgemerkt richting Ria en fluisterde even met haar. Zij klapte verrukt in haar handen en riep: "Oh Ari." Daarna richtte hij zich op. "Mag ik even jullie aandacht." zei hij. "Ik heb een mededeling." De golfclub kletste gewoon door alsof hij niet bestond maar hield snel op toen Ria een koffiepot naar hun kop smeet. "Het zal een keer klaar zijn met die onfatsoenlijkheid," zei ze en zag tevreden dat op het streepjesoverhemd van Voorzitter Kees een grote koffievlek verscheen. Iedereen wachtte nieuws gierig op wat er komen ging.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2016 | | pagina 20