Onderhoudsvrij. Ben je ook gelijk van al die teringbeesten af." Zijn uitval leverde een instemmend gemompel op van de blauwe blazers die strijdlustig met hun golfclubs zwaaiden. "Niks ervan, Bert Poepjes," riep de toilet juffrouw en smeet mili tant een toiletrol richting de heer P. "Lazer op met je schijtpapier, trut," zei P., die nu Poepjes bleek te heten. "Bovendien heet ik Poèpjes, met accent grave. Dat is nog eens wat anders dan Graskaas." "Jongens jongens, laten we het fijntjes houden," riep de burge meester bezwerend. "En Ria, wees een beetje zuinig met die rol len. Je weet niet hoeveel er vandaag nog gescheten gaat worden." De andere gasten die de schermutselingen ondertussen met gemengde gevoelens hadden gadegeslagen begonnen zich nu ook te roeren. Hans Peter Globaal, de gedoodverfde voorzitter van de Club van Natuurfanaten richtte zich strijdvaardig tot Poepjes, of beter gezegd Poèpjes. Luister vriend," zei hij op hoge toon. "Hier wordt geen spriet je gras gesloopt. Volgens een uitspraak van de Europese com missie van Luchthappers die gelegitimeerde zuurstofcontracten heeft afgesloten met onder andere de Club van Natuurfanaten en met onze zusterpartij de Geitewollenspencers i.o. is het ten strengste verboden om ook maar één boom in dit bos om te hakken op straffe van dit en dat en zus en zo. Daar kan ook deze gemeenteraad niks aan veranderen." "Bovendien," zei Ria Graskaas fier, "kun je nog altijd beter Graskaas heten dan Poepjes." "Poèpjes," zei P. moedeloos. En zo ontstond er een patstelling die zijn weerga niet kende. De burgemeester wist het ook niet meer. Die was gewend dat iedereen het met hem eens was. En net toen hij wilde voor stellen om er met z'n allen nog eens een nachtje over te slapen nadat hij een begerig oog had geworpen op juffrouw Graskaas hoorde het hele gezelschap een ijselijke kreet. En terwijl hoog boven hen de toppen van de bomen heftig heen en weer gingen zag het gezelschap hoe een slanke dame onder het slaken van kreten van pijn langs een hoge spar naar beneden gleed. Het was Wilma, de Paaldanseres die aan het trainen was. Een spar is geen gladde paal, Wilma," zei Poèpjes die haar goed scheen te kennen.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2016 | | pagina 16