TERUC NAAR DE NATUUR
Het was een drukte van belang in het Oerbos. De voltallige ge-
meenteraad baande zich een weg door de al flink opgeschoten
jg stekjes die Meester Groenraad het afgelopen voorjaar had ge-
plant. Voorop de burgemeester, gevolgd door de secretaris, de
ondersecretaris, de ambtenaar logistieke zaken die even niks
te doen had (en dat dan ook consequent deed), de club van
Natuurfanaten, de toilet juffrouw die de wc-rollen droeg voor
als er iemand moest en die tevens de koffiekar trok voor als ze
bij de Open Plek kwamen, de Projectontwikkelaar, hierna P. te
noemen en verder een zooitje sympathisanten, gepensioneerde
schoolverlaters en nog wat gespuis in blauwe blazer en golf-
sticks om het ongedierte voor hun voeten weg te slaan en die
door P. waren geronseld om tegenwicht te bieden aan die half
zachte eieren die iedere rododendron abusievelijk voor natuur
aanzagen.
"Kijk nou toch eens," riep de burgemeester vertederd. "Een eek
hoorn, die in een razendsnelle sprint deze torenhoge spar be
nut als springplank voor talloze avonturen in dit schitterende
bos. Wat zijn wij toch zondagskinderen dat wij hier getuige van
mogen zijn."
De Natuurfanaten kakelden kirrend met de eerste burger mee.
Er gloorde subsidie. De blauwe blazers brachten hun golfsticks
in stelling.
De toiletjuf had het even niet gezien, dat van die eekhoorn,
omdat ze voortdurend wc-rollen liep op te rapen. Maar ze was
er niet minder enthousiast om.
"Ik zie er iets van liefde in," jubelde ze gelukkig.
"Godverdomme. Wat een gereformeerd gezeik over een paar rot-
boompjes en een slingeraap," riep I'. (de projectontwikkelaar,
red.) verbolgen. "Weg met die bossen. Pulp van maken. Dit hier
is een ideale plek voor een leuke Vinexwijk met kunstgras.
