en al helemaal niet die achter hen staan. Ze komen elkaar tegen
op de parkeerplaats voor, tussen en achter hun auto's en die
van mij. Ongegeneerd praten ze over zichzelf, over hun kerels
en andere verschrikkingen in hun leven. Ze trekken zich ner
gens meer iets van aan want zij zijn geëmancipeerd.
Ach, laat toch gaan, zult u zeggen. Maar zo eenvoudig is dat
niet. Op de sportschool waar ik jaren kwam, want ouderen
moeten bewegen, werden toestellen, bedoeld voor het trainen
van alle denkbare groepen spieren, voortdurend bezet voor
gesprekken over haarverzorging, terminale ziektes in de familie
en ontstoken plekken in de schaamstreek. Ik moest wel luiste
ren. Soms krabbelde ik iets in het notitieboekje dat ik altijd bij
me heb.
Toen ik daarop werd aangesproken, heb ik mijn lidmaatschap
opgezegd en een zwemabonnement genomen.
Daar zet het ongerief zich voort.
Vrouwen die plichtsgetrouw hun baantjes trekken, die oog
contact mijden, daar ging ik vanuit. De werkelijkheid is zoveel
anders. Drie vrouwen bewegen zich naast elkaar voort. Voor
hen, peddelend op haar rug, voert een vierde het hoogste
woord. Ik kan er niet langs en niet onderdoor. Ze nemen vijf
banen in beslag. Ik ben gedwongen te luisteren, net als de drie
vrouwen die ademloos aan haar lippen hangen. Ik ben ge
dwongen te luisteren naar de namen van medicijnen, de bij
werkingen, kloven en schilfers, de naam van de internist van
het St. Antoniusziekenhuis en op wat voor manier ze hem heeft
toegesproken. De drie tonen hun meeleven, delen in haar on
genoegen, haar schaamteloze eigenwaan. Het water spat op,
golfbewegingen bereiken mijn neus.
Ik luister en bestudeer de vrouwen, want ik moet alles onthou
den, voor mijn verhalen. Het is een vorm van geheugentrai
ning, dat is een voordeel.
Mijn gezicht spreekt boekdelen, ook in het water. Ik zie het aan
hun nurkse tronies, hun onwillige blikken als ik zeg dat ik er
eindelijk wel eens langs wil.
"O, wat een chagrijnig mannetje," zegt de één. "Pas maar
op meneertje, we sluiten je in," gilt een ander. Vrouwen, hun
haren kort, in pieken en slierten, vlezige, bloedeloze lippen, het
toonbeeld van zegeningen van de oudere vrouw van deze tijd
