DE OUDERE VROUW
ALS STORENDE FACTOR
tsi
3
V
Q.
O
X
O
Eigenlijk ging het over opvoeden.
We zaten te praten, 's avond laat, nadat ik had opgepast op
onze kleinkinderen.
"Wat zou jij anders doen," vroeg mijn zoon. "Wat vind jij dat
er beter kan als je kijkt hoe wij omgaan met onze jongens."
Ik zei dat ik dat moeilijk vond. "Het is jullie verantwoordelijk
heid," zei ik. "Maar als je het me op de man af vraagt, ze mis
schien een beetje vrijer laten, ze niet meteen in bescherming
nemen. Ze moeten leren voor zichzelf op te komen, want dat
moeten ze hun hele verdere leven."
"Dat vind ik nou heel erg ouderwets," zei Liza, de vrouw van
mijn zoon. "Misschien zeg je dat ook wel omdat jullie vroeger
weinig tijd hadden om je met jullie kinderen bezig te houden.
Dat hebben ze niet altijd fijn gevonden."
"Pa mag dat best zeggen," zei mijn zoon, "maar nu we het er
toch over hebben, ik vind wel dat jij steeds minder flexibel
wordt."
Het werd stil in de kamer. Ik haalde nog twee biertjes uit de
koelkast. Liza schonk bij uit de fles die op de grond stond naast
haar stoel.
"Of mag ik dat niet zeggen," zei mijn zoon.
"Ik denk erover na," zei ik. "Ik denk na over een voorbeeld,
want met opvoeden heeft dat natuurlijk niet veel te maken."
"Natuurlijk wel," zei mijn zoon, "maar goed, hoe jij bent om
gegaan met die vrouw van onze familiestichting, dat raakte
natuurlijk kant noch wal. Daar heb je je voorbeeld."
Hij wist van mijn plotselinge vertrek uit het bestuur, dat ik
ze drie maanden de tijd had gegeven om al mijn taken over
te nemen en dat ik vervolgens voet bij stuk had gehouden. De
oudere dame die me ging vervangen, was de wanhoop nabij.
Toen ik haar voor het blok zette, ging ze volledig door het lint.
