In de hal van het bedrijvenpand waar Peter werkte, was er elke
maand een Zeepkist-bijeenkomst. Kleine bedrijfjes en ZZP'ers
konden zich daar presenteren en profileren. Netwerken was im
mers essentieel en daar moest je als kleine zelfstandige actief
mee bezig zijn.
Afdalend van de vijftiende verdieping waar hij werkte, op weg
naar de parkeergarage onder het gebouw, was Peter er al een
paar keer langsgelopen, toen hij een paar maanden geleden op
zijn schouder werd getikt. Ernst, een collega van twintig jaar
geleden, bleek voor zichzelf te zijn begonnen en nu dus te moe
ten netwerken en zeepkisten. Het leek wel of hij zijn grijze pak
in al die jaren niet had uitgedaan, en ook zijn grijns was on
veranderd. Maar het was geen onaardige vent en dus maakten
ze een praatje, over de markt, de opdrachten, soms over het
verleden, en dat bleven ze bij de volgende zeepkistmeetings
doen. Ernst deed voortdurend voorstellen voor dingen die Peter
kon gaan doen, want opdrachtgevers zaten te springen om goede
krachten. Peter hoorde het glimlachend aan.
Tijdens de receptie vond iedereen dat Sas het uitstekend voor
elkaar had. Dat zouden zij ook wel willen, ermee ophouden en
leuke dingen gaan doen. Dat ze hier allemaal stonden omdat ze
niet weg konden en dat ze alleen maar dingen deden die niet
leuk waren, ontnam Peter bij voorbaat de energie zich ergens
voor in te zetten.
Hoe raar zat het toch allemaal in elkaar! Sasja had dat deprime
rende gebrek aan betrokkenheid nooit gehad, en daar had Peter
respect voor, maar juist haar positieve werkhouding had elke
vooruitgang tegengehouden. Nou ja, de bedrijfscultuur was er
ook debet aan, maar het was een feit dat iedere keer wanneer er
positieve ontwikkelingen waren, het noodzakelijke groeiproces
naar een meer volwassen organisatie, zoals externe advies
bureaus dat noemden, Sasja dat proces weer wist te stagneren.
Ze deed dat door eerst mee te gaan in die ontwikkeling en dan
op een ongelukkig moment aanvullingen of kleine bijstel
lingen te suggereren en dan uitgebreid over details te gaan be
togen. Concrete, belangrijke, op haar jarenlange kennis van de
verzekeringsbranche gebaseerde betogen, die het management
op zijpaden voerden. Een paar maanden later was de richting
van de oorspronkelijke verandering vergeten en de initiatieven
