de en bood direct aan af te zien van de voorgenomen echtver
binding, omdat hij met een dergelijke rivaal volstrekt kansloos
dacht te zijn. Deze wending was de vrouw onwelgevallig: het
liefst wilde ze gewoon trouwen en doen of het kind van de
ambachtsman was. De positie van een ongehuwde en alleen
staande moeder was niet benijdenswaardig. De meeste mensen
in het dorp zouden haar verhaal over een onbevlekte bevruch
ting niet geloven. Ze vertelde haar aanstaande man daarom
dat ze nog steeds alleen van hem hield, ontblootte haar borsten
en bood hem haar lichaam aan. Dat was voor het eerst maar
tevergeefs. Hij begeerde haar als nooit tevoren, maar kon geen
bezit van haar nemen voordat het goddelijke kind geboren
zou zijn. Hij moest er niet aan denken dat zijn aardse zaad het
ongeboren heilige leven zou kunnen bevlekken.
De ambachtsman kon in de dagen na de bekentenis van zijn
verloofde, zijn verhaal slechts met moeite voor zich houden.
Het geheim brandde in zijn hoofd en al snel vertelde hij het
aan zijn vrienden en daarmee aan het hele dorp. Of het hem
extra aanzien verschafte, valt te betwijfelen. Iedereen, althans
het volk waarvan hij deel uitmaakte, geloofde in die tijd wel
dat er ooit een verlosser zou komen, maar dat het moment al
daar was en dat de bastaard van de ambachtsman die eer te
beurt viel, dat ging de meesten te ver. Degenen die de reputatie
van zijn verloofde kenden, wisten wat er echt aan de hand was.
Enfin, de bastaard (een jongen!) werd geboren, was gezond van
lijf en leden en groeide voorspoedig op. Ook hij kreeg op een
bepaalde leeftijd te maken met de roddels over zijn afkomst en
beriep zich graag op het verhaal dat zijn vader hem had ver
teld, hoewel hij dankzij zijn bovengemiddelde intelligentie wel
degelijk wist dat hij het product was van overspel en niet van
een sacrale ontvangenis.
Hij was echter in staat om de laatste versie te voorzien van
vlees en bloed en te plaatsen in het verband van de oude boe
ken, in die tijd een breed aanvaarde en richtinggevende verza
meling documenten. Hoewel dat natuurlijk nooit de bedoeling
is geweest, kreeg zijn relaas steeds meer het karakter van leugen
op leugen. Het omsloot zijn bestaan: er was geen terugweg
