luisteren, ontstond er interesse. Iedere vorm van mogelijke
concurrentie kreeg die interesse, maar hier was iets bijzonders
aan de hand. Niet dat we ons zorgen maakten. Religieuze uit
wassen met slechts één godheid werden beoordeeld als hope
loos verouderd, totalitair en gevaarlijk. Desondanks had het
allemaal wel iets logisch en was de boodschap gemakkelijk en
eenduidig over te brengen. Het gevaar bestond altijd dat zo n
bezieling snel grond onder de voeten kreeg en in bepaalde ge
bieden zelfs ging overheersen. De Joden en hun JHWH waren
hiervan een niet zo mooi voorbeeld.
Bij de nieuwe boreling waren de gebeurtenissen echter zo ridi
cuul dat we geen enkel gevaar zagen en eigenlijk alleen maar
plezier hadden in de gebeurtenissen, inclusief de verhalen, de
«uruchten en de drogredenen. We weten inmiddels dat we dit
beter niet hadden kunnen doen. Toen Simon Petrus omstreeks
het jaar 810 onze goddelijke stad Rome uit de gifbeker van het
nieuwe geloof liet drinken, hadden we direct moeten ingrijpen.
We deden het niet. Nu lijkt dat onbegrijpelijk, toen zag nie
mand het gevaar.
Ik zal de grote lijnen van het verhaal daarom nog eens vertel
len. Luister en oordeel: wat had jij gedaan?
"In een onaanzienlijk dorpje in het oostelijke gebied van onze
invloedssfeer raakte omstreeks 752 de aanstaande vrouw van
een arme ambachtsman zwanger van iemand anders, ook in
die tijd een schande. De twee waren al geruime tijd in onder
trouw. Er werd gespeculeerd over de ware toedracht: een kort
stondige affaire met een toevallige passant, een vulgaire pene
tratie onder invloed van overmatig drankgebruik, een geheime
en reeds langer durende relatie met iemand van het bevoegd
gezag, een Schriftgeleerde wellicht? Zeker was dat de ambachts
man niet de echte vader was. Omdat hij er waarschijnlijk toch
wel achter zou komen, verzon de overspelige vrouw een ver
haal dat de complete door ons gedroomde wereldgeschiedenis
op zijn kop zou zetten. Ze was, als afstammeling van een vroege
heidense koning, bevrucht door een uitheemse god (niet een
van ons!) die in haar de draagmoeder had gezien voor zijn
eigen onsterfelijkheid. De ambachtsman geloofde zijn verloof-
