Niets toont zozeer hoe blind wij zijn als het verleden. Daar in de verte zitten wie niet zien dat wij hier staan. Zichzelf zien zij niet gaan, noch hoe - en wij maar lachen. Wat weten ze weinig, van niets, maar wij haha. Wij roeien ruggelings naar later. 2016

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2016 | | pagina 94