Niets wat een mens bezit, is werkelijk van hem
Niet zijn kracht, noch zwakte, noch zijn hart
En opent hij zijn armen, dan wordt zijn schaduw tot een kruis
Steeds als hij het geluk grijpt, verbrijzelt het gelijk
Zijn leven is een pijnlijke gebrokenheid
Gelukkige liefde bestaat niet
Een fenomeen in de moderne Franse poëzie is Jacques Prévert
(1900-1977). Geen dichter in het naoorlogse Frankrijk heeft
zo'n enorme oplage bereikt als hij. Voor generaties leerlingen
van lagere en middelbare scholen was hij de belichaming van
poëzie. Prévert was zeker een 'bon vivant', een epicuriër, ook
een anarchist en een verwoede antiklerikaal. Zorgeloosheid is
het motto. Je vooral niet bekommeren om de tijd die voorbij
gaat. Bij de vrije verzen van Prévert ervaar je een soort 'ocea
nisch gevoel', op weg naar een algehele verzoening met de hele
wereld, behalve met machthebbers.
Weet je nog Barbara
De regen viel en viel op Brest die dag
En jij liep daar met een glimlach
Stralend verrukt en kleddernat
In de regen
Weet je nog Barbara
"Het geluk heb ik herkend aan het lawaai dat het maakte toen
het wegging", zei eens deze altruïstische levenskunstenaar, die
ervan uitgaat dat de mens geschapen is voor de vreugde.
In de voetsporen van Ronsard en meer dan vier eeuwen later,
richt Raymond Queneau (1903-1976) zich met eenzelfde bos
carpe diem-bloemen in zijn hand tot jonge vrouwen, die hij
aanspoort om te gedenken dat het leven kort is en de liefde ver
rukkelijk. Zangeres Juliette Gréco heeft bij een breed publiek
succes geoogst met de vertolking van zijn gedicht 'L'instant
fatal', op muziek gezet door Joseph Kosma.
Si tu t'imagines
Si tu t'imagines
Fillette fillette
Tu t'imagines
