Pyrame et Thisbé, een tragedie waarin de regels der welvoeglijk heid niet meer in acht worden genomen. Oudere tijdgenoot van Théophile de Viau, de militair en schrij ver Pierre de Bourdeille (1537-1614), abt van Brantöme, schrijft kronieken over al wat het Frankrijk van die tijd telt aan aristo cratische figuren en verlekkert zich aan de onthulling van hun seksueel leven. Beroemd is gebleven La vie des Dames Galantes, pas uitgegeven in 1722, bij Jean de la Tourterelle in Leiden. Marc-Antoine de Saint-Amant (1594-1661) volgt dezelfde lite raire weg. Zijn bundel La Débauche ('De Losbandigheid'), liegt er niet om. Hij zweert daarin 'bij alle onschuldige geneugten'. Verder dan epicurisme en hedonisme, reikt de dichtkunst van deze 'gezellige dikkerd' tot aan gastronomisme en overdaad. Hij refereert graag aan de schrijver, arts en humanist Francois Rabelais en dicht over de Geboorte van Pantagruel. DE KOMST VAN DE 'POÈTE MAUDIT' De negentiende eeuw neemt een heel andere hedonistische wending, romantiek verplicht. Het lichaam is volop aanwezig en het nieuwe hedonisme wordt zowel zintuiglijk als geestelijk, met zowel vervloeking als rechtvaardiging en ideaal. In 'Le Serpent qui danse' ('De dansende Slang'), beschrijft Charles Baudelaire (1821-1867) zijn emoties bij het aanschouwen van een vrouwelijk lichaam. Que j'aime voirchère indolente De ton corps si beau Comme une étoffe vacillante Miroiter la peau! Sur ta chevelure profonde Aux acres parfums Mer od orante et va ga bon de Aux flots bleus et bruns Comme un navire qui s'éveille Au vent du matin Mon óme rêveuse appareille Pour un ciel lointain.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2016 | | pagina 67