TAAL VER TAAL VO Hedonisme in de Franse dichtkunst Q> W Men kan zich afvragen in hoeverre de hedonistische reputatie van Frankrijk wezenlijk gegrond is. Deze reputatie is echter een feit, ook al wordt het niet altijd zo verwoord. Het zou ons te ver 13 voeren om na te gaan waaraan dit land zijn imago te danken heeft. Van buitenaf wordt dit nog eens benadrukt: Frankrijk is een land van plezier en lichte zeden. Dat de dagelijkse, interne gj werkelijkheid wellicht anders uitpakt doet er niets toe. C3 Als er sprake is van een hedonistische levenskunst, moet dat Qi ook te zien zijn in de kunstzinnige producties van het land. In T* het bijzonder in de poëzie moet deze dan worden bezongen. CU Hedonisme is een begrip met vele, soms tegenstrijdige interpre taties en enkele nevenconcepten. Laten wij daarom proberen enige helderheid te verkrijgen in de draagwijdte van dit woord. Het Oudgrieks eH6ovn, Hêdonê, staat voor genot. Aristippos van Cyrene, discipel van Socrates, en Epicurus worden beiden be schouwd als de historische promotoren van een hedonistische levenshouding. Er bestaan echter grote conceptuele verschillen tussen epicurisme en hedonisme. Terwijl het eerste naar zelfbe heersing streeft, waarbij alleen wordt toegegeven aan natuur lijke en vitale behoeftes, streeft het hedonisme naar maximali sering van genot als levensdoel. Maar ook bij dat laatste is een duidelijk onderscheid te maken tussen zintuiglijk en geestelijk hedonisme. Hedonisme verwerpt elk zondebesef en staat voor een leven zonder schuldgevoelens. Begeren, leren genieten, kunnen als het erop aankomt ook filosofische activiteiten worden. Heden ten dage onderschrijft de Franse filosoof Michel Onfray wat hij noemt het 'ascetisch hedonisme', dat wil zeggen een zoeken naar een vorm van genot die voortvloeit uit een intel lectuele zelfverwerkelijking, zonder voor lichaam en geest on-

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2016 | | pagina 63