schien had hij zijn leven anders moeten inrichten, moeten beginnen met zich als voltijds schrijver te vestigen. Maar daar had hij nooit de nodige financiële armslag voor kunnen krijgen. Hij vroeg zich af hoe anderen daarin geslaagd waren, of hoe ze het klaarspeelden in hun vrije tijd toch werk af te leve ren/ Het tekent Julien ten voeten uit, inclusief de zelfspot, want hij heeft wel degelijk geprobeerd zich als Voltijds schrij ver te vestigen/ Wanneer de hoofdpersoon werkloos wordt denkt hij 'aan de roman waar hij al zoveel jaren van droomde. Het boek schrijven zou wel meer dan drie dagen vergen; desnoods hongerde hij dan maar. De Verenigde Uitgeverij nam geen nieuw werk meer aan. Oorzaak: dalende verkoopcijfers/ En natuurlijk vertrekt zijn vrouw. 'Het einde van de droom' geeft de kunstenaarsbijeenkomsten en happenings in het Antwerpen van de jaren zestig en zeventig weer, waar Julien bij betrokken was. "Mijn stad, Antwerpen, omvormen tot een oase waarin de dromers te midden van mijn fantasieën konden le ven, los van de werkelijkheid in de omringende wereld." Maar de droom wordt vernietigd 'door een zevenjarige, blonde gru wel' en dan keren de feestvierende Antwerpenaren zich tegen hem: de werkelijkheid waarin Julien terecht was gekomen na de dood van zijn zoontje. Ook in 'Ijs-tijd' is de hoofdpersoon, Cornelius Grijsleven, een schrijver. Naar aanleiding van de koudegolf en het oprukkende ijs was hij zelfs 'een verhaal be gonnen over buitenaardse wezens van een zeer koude planeet, die het aardse klimaat verstoord hadden om aan kolonisatie te kunnen doen.' Zijn vrouw verlaat hem voor een maatschappe lijk meer succesvolle man, iemand die hem ziet als 'leegloper, omdat Cornelius zijn baantje had opgegeven om zich volledig aan zijn litteraire werk te wijden; armoezaaier, omdat Cornelius inderdaad een aantal magere jaren had gekend, alvorens enkele van zijn boeken wat begonnen te verkopen. Uiteindelijk trekt hij naar het zuiden, op weg naar een droom, een vrouw op wie hij mogelijk verliefd is. In 'Ab Ovo' is de hoofdpersoon even eens een schrijver, die door de gebeurtenissen niet tot schrijven komt: 'Vastberaden nam ik papier, carbon en doorslagpapier, draaide alles in de schrijfmachine en probeerde de eerste zin nen van een nieuw verhaal in me te laten opkomen. Natuurlijk lukte dat niet. Mijn gedachten dwaalden voortdurend af.'

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2016 | | pagina 51