meteen na het vermelden van zijn geboortedatum 'een nog
jong auteur' te noemen. Dat overkomt niet iedereen van boven
de veertig. Ook is het opvallend dat de bundel een debuut
wordt genoemd, waarmee al zijn eerdere publicaties, waar
onder Het menselijk monster, zo'n beetje uit de literaire ge
schiedschrijving werden geschrapt. Was dat Juliens bedoeling?
Vond hij die eerste bundel te wisselvallig, teveel 'sword sor
cery? In ieder geval is Ab Ovo veel evenwichtiger; minder op
geblazen, volwassenen 'Endlösung 2022' schetst een toekomst
van vergaande automatisering en toenemende werkloosheid,
waarbij de werklozen als overbodig ook letterlijk buiten de
maatschappij worden gezet. 'Het einde van de droom' geeft een
poëtische, licht experimentele fantasy ('Dwalen in het groene
licht van onze dromen'). In 'Schemertijd' staat een
'reusachtige, gezwollen zon als een kwaadaardig monster
aan de helblauwe lucht'. De overvloed is voorbij, de (Europese)
mens gereduceerd tot barbaarse groepjes, die de Ouden aanbid
den en verlaten supermarkten plunderen. In 'Kinderen van de
zon' heeft de mens na de Millenniumvrees voor het jaar 2000
toch de planeten bereikt en staat hij op de drempel van het
heelal. Eind goed al goed? Nee, natuurlijk niet. Er duiken ver
nietigende aliens op en slechts een klein aantal mensen weet te
ontkomen. In 'Ijs-tijd' rukt het ijs van de Noordpool door een
nieuwe ijstijd op tot in Vlaanderen. In het titelverhaal 'Ab Ovo'
zit er tussen de eieren die de hoofdpersoon bij de supermarkt
heeft gekocht een vreemd ei, waaruit al snel een baby komt,
een klein meisje, dat in hoog tempo uitgroeit tot een volwassen
vrouw die een perfecte minnares blijkt te zijn. En in een even
hoog tempo wordt ze ouder en sterft ze. Het laatste verhaal,
'Het huis van de ondraaglijke angst', is een gotisch griezelver
haal in de traditie van Edgar Allan Poe.
In deze verhalen zitten veel autobiografische elementen, verte
kend, opgeblazen, precies wat fantastische literatuur interes
sant maakt. Laat ik enkele, vooral aan het schrijven gerelateer
de elementen benoemen. In 'Endlösung 2022' heeft de hoofd
persoon, een redacteur bij de Verenigde Uitgeverij, al vele jaren
literaire ambities. 'Het was eigenlijk te gek, hij verbeterde het
werk van anderen, schudde vaak het hoofd om hun stuntelige
stijl en taal, maar kreeg zelf nooit de tijd het boek te schrijven
dat ongetwijfeld de sensatie van het jaar zou worden. Mis-
