de mea culpa hokkebok,
de bimbam boezebijter.
Ik zoek de mikmak pilopang
om klokdong te bedrijven;
geen spek voor fietwiet poezebekken.
Deze ratjan planplon
is echter niet te vinden,
slechts hier en daar
een waardeloze honnepon.
Zodus:
pospos bodang
en niets meer,
niets minder.
Albert Hagenaar besprak de bundel voor de Nederlandse Biblio
theek Dienst negatief: "Ze dragen evenals het woord achteraf,
waarin de auteur o.m. zijn voorkeur voor het overbodige uit
spreekt, en de flauwe begeleidende tekst op de achterflap een
studentikoos karakter. De gedichten, 48 stuks, in klein letter
type op 24 smalle bladzijden gepropt, dateren van 1964 tot nu,
zodat het niet zo vreemd is dat er van een centrale thematiek
geen sprake is. Inhoudelijk is de poëzie quasi-surrealistisch, met
hier en daar originele beeldspraak, de vorm daarentegen is
(inconsequent ten aanzien van de door de dichter zelf
omschreven doelen) zonder meer traditioneel. Technieken (bij
de echte surrealisten zo belangrijk) ontbreken."
Ook het leven van Julien was volop in beweging, door de dood
van zijn zoon, maar ook door een scheiding en een nieuw
huwelijk; en hij deed hard zijn best om met schrijven zijn
brood te verdienen, desnoods met Vieze troep' en 'braaknei
gingen' bedwingend. DRUKWERK 4 en 5 verschenen nooit. In
januari 1987 hadden we nog even contact naar aanleiding van
zijn verhalenbundel Ab Ovo, die dat jaar verscheen bij Nioba
Uitgevers, een literaire uitgeverij van jonge honden die zich
verzette tegen de gevestigde orde. Opvallend is dat Julien op de
achterflap van Ab Ovo zo'n beetje wordt toegeëigend, door hem
