"Jammer eigenlijk, dat we zo weinig alleen zijn geweest. We
kennen elkaar drie weken, maar het lijkt
Hij probeerde iets te zeggen wat indruk op haar zou maken,
maar had geen idee wat dat kon zijn. Hij was bang voor de
vraag die ging komen, die al de hele tijd in de lucht hing. En jij?
In plaats van zijn zin af te maken, keek hij nadrukkelijk op zijn
horloge.
Hij kon op de laatste dag van zijn vakantie niet te laat thuis
komen, merkte hij op. Hij moest zijn tassen inpakken. Er dien
de nog van alles geregeld te worden. Toen de cafébaas hun lege
glazen ophaalde, was dat voor hem het sein om te vertrekken.
Lotte wreef met haar rechterhand voorzichtig door haar ogen,
maar hij stond snel op en betaalde de rekening.
Daarna begonnen ze aan de lange, stille terugtocht naar het
busstation. Ook bij de halte spraken ze geen woord. Pas toen de
bus er eindelijk in de verte aankwam, vroeg ze met betraande
ogen: "Zie ik je hierna nooit meer?"
"Hoe kom je daarbij?" huichelde hij, terwijl hij zonder enige
emotie registreerde dat haar onderlip trilde en dat er zwarte
druipers over haar wangen liepen. "We hebben eikaars adressen
toch?"
Hij kuste haar op haar mond en nam zich voor geen enkele po
ging te doen om haar ooit terug te zien.
