zon sloofde zich uit aan de hemel. Te midden van de hete chaos bleef Lotte zwijgen, weigerde zelfs het water in te gaan. Toen Wendy aan het eind van de middag over opstappen begon, drukte Lotte zo hard mogelijk haar onderlichaam tegen hem aan. Hij voelde hem stijf worden en werd ultieme trillin gen gewaar in zijn kruis. Hij wilde haar waarschuwen, maar durfde niet. Hij kon het niet tegenhouden. Nadat hij geluidloos klaarkwam, was zijn eerste zorg zijn broek en de mogelijke natte vlek bij de gulp. Zijn blauwe wondershirt onttrok echter het eindresultaat van die middag aan het zicht. Ze namen afscheid van elkaar. Diezelfde avond zouden de meisjes naar huis vertrekken. Lotte en hij spraken echter af dat ze elkaar over twee dagen op zondagmiddag zouden treffen. Ze zou speciaal voor hem terugkomen. Het was die zondag opnieuw drukkend warm, maar de zon brak niet door het massieve wolkendek heen. Hij pikte Lotte op bij de bushalte en moest erg aan haar wennen, nu ze geen badpak droeg. Ze liep op hoge hakken en wankelde af en toe. In haar mantelpakje leek ze veel dikker dan in haar zwarte badpak. Haar gezicht was bovendien zwaar opgemaakt en op haar boven lip stonden zweetdruppeltjes. Ze bereikten de binnenstad en hij koos een kroeg uit waar de kans om bekenden tegen te komen nihil was. In een schemerige hoek vertelde Lotte over haar werk als leerling-verpleegster. Vervolgens begon hij na een beklemmende stilte over zijn vooruitzichten. De volgende dag zou hij naar de Randstad ver trekken, naar de Technische Bedrijfsschool waar hij zijn oplei ding volgde. Als reactie greep ze over het tafelblad heen zijn hand en begon die te strelen. "Hoe is het met Wendy?" vroeg hij. Lotte keek hem nadrukkelijk aan en wachtte even met haar antwoord. "Ze heeft het vaak over je. Ik denk dat ze een beetje verliefd op je is," zei ze met een pijnlijk lachje. "Daar heb ik nooit iets van gemerkt," bracht hij uit. Nogal luid zei ze: "Er is nog iemand verliefd op je. Ze zit toe vallig tegenover je. Dat heb je toch wel gemerkt, hoop ik?" Hij deed zijn best om neutraal te kijken, ondanks het triom fantelijke gevoel dat hem even bedwelmde. "Ik wist meteen toen ik je zag, dat ik jou wilde," ging ze verder.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2016 | | pagina 34