zich wilde oprichten, maar maakte haar beweging niet af. Toen
ze eindelijk overeind kwam, voelde hij haar lippen langs zijn
wang strijken. Plotseling drukte ze haar mond op de zijne en
liet haar tong vol en zwaar bij hem naar binnen glijden.
Vervolgens sprong ze recht en riep vrolijk: "Ik moet echt gaan.
Ik zou nog boodschappen voor mijn tante doen. Nee, je hoeft
niet mee te lopen. Tot morgen, dat moest ik van Lotte zeggen
Hij ging haar niet achterna, bleef gewoon in het gras liggen en
luisterde naar het bonzen van zijn hart. Zijn eindconclusie was
dat hij het niet kon maken om van zusje te ruilen. Hun groep
je zou uiteenvallen. Dat zou het einde van alles betekenen.
De volgende dag leek er niets veranderd. Hij lag tegen Lotte aan
en Ruben en Wendy zaten tegenover hen en bekogelden elkaar
met gras. Na een tijdje kwam Wendy naast hem zitten. Ze be
gon te klagen over de hitte. Lotte lag met haar ogen dicht en
bewoog niet. Plotseling voelde hij een hand onder zijn shirt
kruipen. Hij hield zijn adem in en durfde zich niet te verroeren.
Na verloop van tijd vond hij dat hij iets terug moest doen. Ter
wijl hij met zijn gezicht naar Lotte toe lag, liet hij voorzichtig
zijn rechterarm zakken en vond het bovenbeen van Wendy. Ze
pakte zijn hand demonstratief op en legde hem in het gras.
Daarna ging ze verder met haar onderzoek. Heel langzaam
kroop haar vlakke hand over zijn rug. Haar nagel legde vervol
gens steeds hetzelfde parkoers af.
Hij kreeg kippenvel en voelde hoe zijn pik reageerde. Hij rilde
alsof hij de sensatie van zich af wilde schudden. Als afsluiting
van haar expeditie drukte Wendy haar nagel hard in zijn huid,
net boven zijn broeksriem. Hij veronderstelde dat ze er op deze
manier letterlijk een punt achterzette, maar haar hand zocht al
weer nieuw terrein aan de voorkant. Hij hoorde dat ze zich ver
volgens achterover liet zakken en als antwoord draaide hij zich
op zijn rug. Met gesloten ogen wachtte hij af. Haar hand schoof
opnieuw onder zijn shirt en vond nu gemakkelijk de weg naar
zijn buik en borst en stuitte tenslotte op een onneembaar ob
stakel: zijn broekriem.
Tijdens hun laatste gezamenlijke middag was Lotte stil en in
zichzelf gekeerd. Om hen heen was het een rumoer van jewel
ste. Kinderen jengelden om snoep en ijs, honden renden achter
weggeworpen stokken en tennisballen aan. Vrouwen trokken
hun schouderbandjes omlaag om egaal bruin te worden. De
