met uitleg worden de instrumenten uit de lies verwijderd en
wordt de slagader dichtgeduwd. Dat heeft wat tijd nodig. De
behandelaars zijn blijkbaar ook getraind in keuvelpraat zoals
kappers en fysiotherapeuten. Ik gruwel van dat gebabbel over
niets.
Als het gevaar voor bloedingen lijkt te zijn verdwenen wordt
er een drukverband aangelegd waarna ik weer in de sluis word
gereden om te bevestigen dat mijn geboortedatum niet is ver
anderd.
Eenmaal terug in de kamer met uitzicht richting Goes vertelt
de vriendelijk lachende verpleegster dat ik drie uur plat moet
blijven liggen, mijn benen niet mag bewegen en mijn hoofd
niet optillen.
Gaat het goed meneer de Jonge, heeft u geen pijn, kan ik nog
iets voor u doen?
Naast me is het rustig. De Arnemuidse ligt plat en haar begelei
der is druk met de iPhone. Tegenover me is het nu ook rustig.
De omvangrijke dame wordt nu behandeld. Ze heeft niet alleen
hartproblemen. Ze lijdt aan vele kwalen en vertelt daar steeds
opnieuw uitvoerig over. Het is haar vast niet kwalijk te nemen
want dr. Alzheimer is waarschijnlijk ook al eens langs geweest.
Haar begeleidende echtgenoot verkeert in een nauwelijks betere
staat. Daarbij is hij ook nog doof.
Ik wil vriendelijk zijn, hem geruststellen dat het onderzoek
meevalt. Dat had ik beter niet kunnen doen. Hij stuift op me af,
begint aan uitgebreide verhalen over zijn vrouw. Dat ze zo ner
veus is. Bij welke doktoren ze in behandeling is en was geweest.
Wat die allemaal fout hebben gedaan. Dat je maar een nummer
bent. Wat dat wel niet moet kosten, dat hij 's middags naar de
oogarts moet voor een prik en zich afvroeg of hij nog wel zou
mogen autorijden.
Ik word gered door de vriendelijke verpleegster. Ze brengt zijn
echtgenote binnen en doet meteen een rondje.
Gaat het goed meneer de Jonge, ik neem weer even de bloed
druk op, mag ik de wond controleren, kan ik nog iets voor u
doen?
Mijn overbuurvrouw wordt begroet door echtgenoot: En meis-
ke, is het allemaal goed gegaan?