met uitleg worden de instrumenten uit de lies verwijderd en wordt de slagader dichtgeduwd. Dat heeft wat tijd nodig. De behandelaars zijn blijkbaar ook getraind in keuvelpraat zoals kappers en fysiotherapeuten. Ik gruwel van dat gebabbel over niets. Als het gevaar voor bloedingen lijkt te zijn verdwenen wordt er een drukverband aangelegd waarna ik weer in de sluis word gereden om te bevestigen dat mijn geboortedatum niet is ver anderd. Eenmaal terug in de kamer met uitzicht richting Goes vertelt de vriendelijk lachende verpleegster dat ik drie uur plat moet blijven liggen, mijn benen niet mag bewegen en mijn hoofd niet optillen. Gaat het goed meneer de Jonge, heeft u geen pijn, kan ik nog iets voor u doen? Naast me is het rustig. De Arnemuidse ligt plat en haar begelei der is druk met de iPhone. Tegenover me is het nu ook rustig. De omvangrijke dame wordt nu behandeld. Ze heeft niet alleen hartproblemen. Ze lijdt aan vele kwalen en vertelt daar steeds opnieuw uitvoerig over. Het is haar vast niet kwalijk te nemen want dr. Alzheimer is waarschijnlijk ook al eens langs geweest. Haar begeleidende echtgenoot verkeert in een nauwelijks betere staat. Daarbij is hij ook nog doof. Ik wil vriendelijk zijn, hem geruststellen dat het onderzoek meevalt. Dat had ik beter niet kunnen doen. Hij stuift op me af, begint aan uitgebreide verhalen over zijn vrouw. Dat ze zo ner veus is. Bij welke doktoren ze in behandeling is en was geweest. Wat die allemaal fout hebben gedaan. Dat je maar een nummer bent. Wat dat wel niet moet kosten, dat hij 's middags naar de oogarts moet voor een prik en zich afvroeg of hij nog wel zou mogen autorijden. Ik word gered door de vriendelijke verpleegster. Ze brengt zijn echtgenote binnen en doet meteen een rondje. Gaat het goed meneer de Jonge, ik neem weer even de bloed druk op, mag ik de wond controleren, kan ik nog iets voor u doen? Mijn overbuurvrouw wordt begroet door echtgenoot: En meis- ke, is het allemaal goed gegaan?

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2016 | | pagina 18