komt net teruggelopen en gaat weer bij de jongen met de lap
top zitten. Die noemt hem papa. Lev is de Hemingway van
Uzupis.
De chauffeur vond de gordel niet nodig en leidde de hikkende
bus over kapotte straten Vilnius uit. Er zaten Amerikanen in en
een jongeman uit Azië en verder Litouwse vrouwen, omvang
rijke vrouwen met kleurrijke jurken, stille dochters en grote
tassen vol boodschappen. Het was ongeveer 30 kilometer naar
Trakai. We liepen door een lange straat met aan de ene kant
grauwe flats en aan de andere kant vrijstaande huizen met
soms een Bed Breakfast erin. Daarachter water, blinkend on
der de harde zon. Bij een koffietentje stelde een vrouw ons een
vraag in voorzichtig Litouws, ze was blij dat we Engels spraken.