De zon kruipt door de bomen en valt in vlekken op het water. De opgestapelde keien staan rustig in de stroom. Locals drinken vruchtenwijn bij de liters en toeristen drinken een biertje rond vier uur. Omdat het vakantie is. Je ziet de bodem van de rivier. Wolken modder grijpen naar de enkels van degenen die zich in het water wagen. Ik waadde wat door het water en waagde me aan zo'n keien totem. Maar veel voldoening leverde het niet op. M'n voeten werden koud. Het schoot me in m'n rug. Ik had er tot de vlucht vanuit Tallinn last van. De balans en rust die de Tibetanen me beloofden bleef ver weg. Ik was onrustig. Ik probeerde te schrij ven maar het bleef die dag bij die ene eerste uitblinker. Ik las wat. Maar Hemingway heeft me nooit meer dan lichtelijk kun nen beroeren. Ik dronk en rookte en schrok toen ik doorkreeg dat dat me voldoening bracht. Helena zat achter me aan een giet ijzeren tafeltje. Ze rookte het ene dunne sigaretje na het andere dunne sigaretje. Zoals ze dat doen ten oosten van Berlijn. Ze steunde met gekruiste armen op gekruiste benen. Toeristen had ze nodig, maar ze verachtte ze. Haar ouders waren Baptisten. Tussen de papen en Oosters- Orthodoxen een uitzondering. Opa had de stroming zowat uitgevonden in Litouwen, nam zich voor om overal waar hij woonde een gemeente op te richten. Kerkgebouw incluis. Anders denken was haar via haar ouders dan ook ingegoten. Het werd gewaardeerd zelfs. Tot op zekere hoogte dan toch. Want toen ze vertelde te stoppen met haar opleiding en te ver huizen naar Uzupis bleek de limiet voor anders denken reeds mijlen achter haar te liggen. Een vogel vloog voorbij de zon en sloeg kortstondig een scha duw over haar gezicht. Eens knipperen met je ogen op het ver keerde moment dacht ze, en je mist zulke wonderen. Hoe een vogel met een spanwijdte van 1,2 meter en een gewicht van om en nabij de 10 kilo, een uit nucleaire explosies en miljarden kilo's lava bestaande ster kan doven. Al was het maar voor 1 se conde en al was het maar alleen voor jou. In een biertuin had ze Lev leren kennen. Hij kwam er normaal

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2016 | | pagina 13