elkaar. Hij had sowieso liever in Uzupis afgesproken maar dit was dichterbij. Links zaten drie toeristen. Ouders met kind. Hij herkende de taal niet maar het deed hem denken aan Duits. Rechts zat een Litouws koppel van rond de dertig. De man zat zo dichtbij dat Lev zijn overdaad aan aftershave niet kon ont wijken. Risicovolle buren. Zijn blik kruiste die van Andrejz. Hij glimlachte maar trok zijn blik snel recht toen hij de ober aan zag komen. Andrejz bestel de Zeppelins, een glas rode wijn en knipoogde naar de ober. Het werd beantwoord met een verlegen glimlach. Lev wist niet of hij zich meer verraden voelde of trotser was op Andrejzs moed. De man rechts had het gezien, gromde iets onverstaan baars tegen z'n vrouw en schoof tien nutteloze centimeters van Lev vandaan. Als je in dit vogelvrij verklaarde deel van Vilnius gaat wonen, is er vast iets dat je daarbuiten mist of dat je niet aanstaat. Lev zit nu ook langs het water, naast een jongen die gitaarmuziek uit de jaren '60 draait op een laptop. In het water maakt een man een toren van stenen. Links van Lev zitten twee jonge vrouwen te praten en te roken onder de laaghangende takken van een boom die de zon opvangt. Er hangt een ongedwongen sfeer. Ik snap best dat Lev zijn loopbaan als consultant afbrak om hier te gaan rondhangen. Benieuwd of hij heeft gevonden wat hij zocht. De vrouwen lachen naar hem. W: Er worden stenen in het water gelegd hier. Of ja, ze lagen al in de rivier natuurlijk. Er worden stenen op elkaar gestapeld in het water hier. Het werk is equal parts kracht en visie, durf en inzicht. Een tourgids legt aan een voorbijkomende groep toe risten uit dat ze het hebben overgenomen van Tibetaanse mon niken. Het is nutteloos werk zoals zo'n beetje alles nutteloos is. De natuur zal het hoogstens enkele maanden dulden. Het onontkoombare ijs dat tegen de winter door de rivieren zal drij ven is meedogenloos. Een kleine tik zal de bovenste kei doen trillen en het einde inluiden. Maar ze stapelen hier stenen in de rivier. Onder de jaloerse blikken van groepjes toeristen. Keer op keer. Jaar na jaar.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2016 | | pagina 12