TWEE MAAL BEEK (BIJ NIJMEGEN)
2. De veteraan
Nog grijzer en nog krommer is niet denkbaar
Laat staan nog meer medailles op de borst
Het stramme lijf is nauwelijks nog zwenkbaar
Van hem die deze zware blazer torst
Hij voelt zich als een tank, nog nieuw en groen
Maar is wat door zijn rupsband heengezakt
De man die alles zo zou overdoen
Die stiekem soms nog met zijn hakken klakt
En alles heeft gelezen over toen -
Hij reed hier binnen als een jonge vorst
Zo trots en ogenschijnlijk zo onkrenkbaar
Maar feitelijk een jongen nog, en bang
En elk jaar in september komt die dorst
Naar Beek terug, al vijftig jaren lang
Cees van der Pluijm
55
