LOF DER ZOTHEID Het doktersvak is verre van eenvoudig. Neem nou laatst die man die mij wou doen geloven dat zijn aamborstigheid spontaan verdween als hij zijn teelorgaan naar links hield, schuin naar boven. Vandaag nam weer zo'n idioot mij in de maling, oot of boot, toen hij zijn stropdas wegtrok en op het snoezig kuiltje wees dat boven 't borstbeen hóórt, en hees me vroeg: "Wat is hier weg, doe?" Verzonnen, dacht u, deze twee? Uit 's dokters duim gezogen? Nee, aan 't leven zelf ontsproten. Zij kleuren elke huispraktijk, met al zijn sores, luisterrijk. Hoera voor de malloten! Kees Jiskoot 38

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2015 | | pagina 40